اقدام پاکستان برای دریافت گاز از ایران فقط در حد حرف مانده است

/۰ دیدگاه‌ها/in , /by

نبض نفت – طبق توافقی سه جانبه  که در سال 2008 بین تهران، اسلام آباد و دهلی نو به امضا رسید قرار بر این بود که با احداث 2700 کیلومتر خط لوله که به آی پی موسوم شد، گاز میادین پارس جنوبی به پاکستان و پس از آن به هند برسد. اما هندوستان به بهانه‌های امنیت و قیمت از تعهد سه‌جانبه کناره‌گیری کرد. پس از آن دو کشور ایران و پاکستان توافق کردند طبق معاهده کار را پیش ببرند، در پی آن، ایران عملیات اجرایی خط لوله را تا سال 2011 به پایان رساند و به اسلام آباد نیز فرصت داد تا 2014 خط لوله را تکمیل کند تا در فاز اول 21.5 میلیون متر مکعب و در فاز بعدی روزانه 30 میلیون متر مکعب گاز ایران به پاکستان ارسال شود. 

اکنون بعد از گذشت بیش از یک دهه از این توافق، پاکستان هیچ اقدام موثری جز اظهار نظر مبنی بر عدم تامین منابع مالی و یا دستاویز قرار دادن تحریم‌های بین المللی علیه ایران در راستای عملیاتی شدن این خط لوله و برداشت گاز انجام نداده است.

مقامات اسلام آباد در اظهارنظری تازه اعلام کرده‌اند: به خاطر تحریم‌های ضد ایرانی آمریکا نمی‌توانند پروژه خط لوله گاز ایران-پاکستان را اجرایی کنند ولی در صورت برداشته شدن تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران، اجرای آن را ادامه می‌دهند.

در قرارداد میان تهران و اسلام‌آباد بندی آورده شده بود که اگر هر یک از طرفین به هر دلیلی تا ضرب‌الاجل تعیین شده احداث خط لوله در خاک خود را کامل نکنند باید روزانه ۳ میلیون دلار جریمه بپردازند.

حسن منتظر تربتی مدیرعامل شرکت ملی گاز ایران در نشست خبری اخیر خود درباره احتمال شکایت از پاکستان درباره خط لوله گاز آی‌پی گفته بود: هنوز به این نتیجه نرسیده‌ایم که شکایتی از پاکستان داشته باشیم. به‌تازگی سفرهای مشترکی بین ایران و پاکستان در سطوح بالا انجام شده است و به نظر می‌رسد همکاری‌های رو به جلو داشته باشیم. ایران شبکه و آمادگی کامل را برای انتقال گاز در داخل کشور ایجاد کرده است، اما خطوط انتقال گاز پاکستان برای دریافت گاز ایران هنوز کامل نشده‌اند با این حال به نظر نمی‌رسد پاکستان اصل قضیه دریافت گاز ایران را منتفی کرده باشد.

در این ارتباط مهران امیرمعینی گفت: طرف پاکستانی هنوز اقدامی برای احداث خط لوله نکرده، بنابراین در حال حاضر صادراتی به این کشور نداریم.

وی افزود: ما خط لوله را تا نزدیک مرز کشیده‌ایم ولی پاکستان هیچ اقدامی برای برداشت گاز انجام نداده است. بعد از انعقاد قرارداد عملا از جانب اسلام آباد گام مثبتی مشاهده نکردیم، بعد از آن هم بحث تحریم‌ها و اینکه نتوانستند برای احداث خط لوله تامین مالی کنند، را مطرح کردند، بنابراین این پروژه به نوعی مسکوت مانده است.

مدیر عامل شرکت ملی صادرات گاز ایران تاکید کرد: ایران چندین بار اعلام کرده آمادگی صادرت را دارد و به راحتی می‌تواند در عرض 6 ماه کار عملیاتی کند و از سمت ما مشکلی نیست.

وی ادامه داد: به نظر می‌رسد اگر طرف پاکستانی همین امروز هم اقدام کند حدود 2 سال برای تکمیل خط لوله زمان لازم است مگر اینکه مسیر خط لوله را عوض کند که این مساله نیاز به بررسی دارد.

امیرمعینی درباره خط لوله تاپی نیز گفت: اجرای این خط هم در حد حرف باقی مانده زیرا مشکلات افغانستان هنوز حل نشده و مسائل سیاسی هند و پاکستان هم مزید بر علت شده است. در کوتاه مدت نمی‌توان به آن خط لوله، امیدی داشت.

وی با بیان اینکه اگر بهانه‌های تحریمی پاکستان حل شود سهل‌الوصول‌ترین راه برای این کشور گرفتن گاز از ایران است، خاطرنشان کرد: اکنون همه چیز برای دریافت گاز آماده است. ما انتظار داریم پاکستان طبق آنچه در قرارداد به امضا رسیده به تعهد خود عمل کرده و گاز برداشت کند.

جایگزینی گاز ایران؛ راه‌حل اقتصادی یا موضع گیری سیاسی

/۰ دیدگاه‌ها/in , /by

جایگزینی گاز ایران؛ راه‌حل اقتصادی یا موضع گیری سیاسی

?صادرات گاز چند سالی است که در ایران مورد توجه قرار گرفته است. در همین مورد در دهه گذشته صادرات گاز به ترکیه اجرایی شد و یکی دو سالی است که ایران از دو مسیر گاز خود را به بغداد و بصره در عراق رسانده است.

?با بازگشت تحریم‌های همه جانبه آمریکا علیه نفت ایران، زمزمه‌هایی از کشور همسایه در مورد جایگزین کردن گاز ایران از طریقی دیگر به گوش می‌رسد.
تا آنجا که «ثامبر غضبان» وزیر نفت عراق گفته که کشورش در صورت هرگونه توقف واردات گاز از ایران، طرح هایی برای تامین شبکه برق خود در نظر گرفته است.

?اظهار نظر وزیر نفت عراق بیشتر از آنکه رنگ و بوی واقعی داشته باشد به یک موضع گیری سیاسی شباهت دارد زیرا در حال حاضر عراق هیچ خط لوله‌ای برای واردات گاز از سایر کشورها ندارد و بنادر این کشو نیز برای واردات گاز طبیعی مایع (ال. ان.جی) طراحی نشده است.

?معاون اسبق بین الملل وزیر نفت در این باره گفت: این صحبت‌ها بیشتر موضع سیاسی عراق است تا آمریکا را برای ادامه واردات گاز از ایران مجاب کند، ایران تنها فروشنده گاز به عراق است و این کشور فعلا گزینه دیگری ندارد./اخبار نفت و گاز

۶۲۰ میلیارد ریال برای توسعه خط انتقال و شبکه توزیع آب و فاضلاب روستایی گلستان اختصاص یافت

/۰ دیدگاه‌ها/in , /by

بهزاد هرمزی صبح امروز در جمع خبرنگاران اظهارداشت: اجرای 48 کیلومتر خط انتقال، 76 کیلومتر شبکه توزیع و استانداردسازی 2 هزار و 789 انشعاب از فعالیت‌های این واحد در سال گذشته بوده است.

وی ادامه داد: احداث 7 ایستگاه پمپاژ، 300 مترمکعب مخزن هوایی، یک‌هزار و 575 مخزن زمینی و یک‌هزار و 587 متر حصارکشی از دیگر اقدامات واحد مهندسی توسعه در سال گذشته بوده است.

مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب روستایی گلستان گفت: بهسازی 4 دهنه چشمه و حفر، تجهیز و لوله‌گذاری 11 حلقه چاه در سال 97 نیز انجام شده است. با این اقدامات در سال گذشته افزایش حدود 3 درصدی شاخص درصد بهره‌مندی استان از آب شرب پایدار، سالم و بهداشتی را داشتیم.

هرمزی تعداد روستاهایی که در سال 97 فاقد آب شرب بوده و آبدار شدند را 14 روستا اعلام کرد و افزود: 16 روستا نیز از سطح 2 به سطح 1 رسیدند.

وی درباره روستاهایی که از سطح 1 به 2 رسیدند، گفت: منظور از سطح 1، روستاهایی هستند که نواقص تاسیسات آنها کمتر از 30 درصد و سطح 2 روستاهایی هستند که نواقص تاسیسات آنها بیشتر از 30 درصد است.

مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب روستایی گلستان تعداد روستاهای تحت پوشش را 807 روستا دانست و یادآور شد: 228 هزار و 690 مشترک با 802 هزار و 874 نفر جمعیت از نعمت آب شرب پایدار، سالم و بهداشتی بهره‌مند هستند.

پیشرفت ۳۰ درصدی خط لوله اتیلن مرکز

/۰ دیدگاه‌ها/in , /by

علی محمد بساق زاده در خصوص آخرین شرایط خط لوله اتیلن مرکز گفت: در مورد این خط اتیلن برنامه ریزی به این صورت بود که ادامه اجرای طرح به زمانی که سایر پروژه‌ها و واحد‌های پتروشیمی وابسته به این خط لوله فعال‌تر شوند پیش ببریم.

وی افزود: به طور مثال تامین خوراک اولیه واحد فیروزآباد از طریق پارسیان سپهر که گاز‌های غنی پالایشگاهی پارسیان را تفکیک و اتان تولیدی را به این مرکز می‌دهد صورت می گیرد که انتظارمان این است که در بهار سال آینده وارد سرویس شود.

مدیر طرح‌های شرکت ملی صنایع پتروشیمی اظهار کرد: در حال مذاکره با سهام داران عمده زنجیره پتروشیمی های فیروزآباد، جهرم، استهبان، داراب هستیم تا سریع‌تر فعالیت آن‌ها صورت بگیرد، زیرا برای تکمیل خط اتیلن مرکز دولت اعلام کرده زمانی که بخش خصوصی تا ۴۰ درصد از پروژه هایشان را عملیاتی کند وارد عمل می‌شود.

بساق زاده در توضیح توجیه اقتصادی این خط لوله اتیلن گفت: توجیه اقتصادی خط لوله اتیلن مرکز کمتر از مناطقی مانند عسلویه است، اما این خط لوله آثار فرهنگی و اجتماعی قابل ارزشی برای مناطقی مانند جهرم، استهبان، دارد که در این زمینه دولت اقداماتی را برای تشویق اتمام کار‌های عملیاتی از سوی واحد‌های این مراکز انجام داده است.

وی در توضیح تامین آب واحد‌های پتروشیمی مستقر بر روی خط لوله اتیلن مرکز گفت: طبق بررسی‌های صورت گرفته تامین آب این واحد‌ها می‌تواند تا حدودی تحت شعاع قرار بگیرد، اما با جلساتی که با استانداری استان فارس داشتیم استانداری تامین آب واحد‌های پتروشیمی را بر عهده گرفت و برای کسب اطمینان بیشتر و با هماهنگی استاندار دانشگاه شیراز را مسئول بررسی تامین آب واحد‌های پتروشیمی این استان انتخاب کردیم.

مدیر طرح‌های شرکت ملی صنایع پتروشیمی عنوان کرد: آب مورد نیاز باید از چاه‌ها، رودخانه‌ها، سد‌ها تامین شود که گزارش‌ها اعلام کرده آب در استان موجود است، اما باید اقدامات زیرساختی در آن صورت گیرد که نیاز به سرمایه گذاری دارد.

وی در خصوص پیشرفت عملیاتی این پروژه بیان کرد: تقریبا در حدود ۳۰ درصد از خط لوله اتیلن مرکز پیش رفته و اتمام آن بستگی به پیشرفت پروژه‌های بخش خصوصی دارد.

بساق زاده در خصوص استقبال بخش خصوصی گفت: در این زمینه صحبت‌هایی صورت گرفته، اما بنا بر شرایط در اولویت پیمانکاران واحد‌های پتروشیمی قرار ندارد.

غفلت‌ها از خودکفایی در صنعت فولاد

/۰ دیدگاه‌ها/in , /by

به نقل از روزنامه جام جم:

امیرحسین کاوه، دبیر سندیکای سازندگان لوله و پروفیل درباره کالاهای وارداتی که امکان تولید آنها در داخل وجود دارد، گفت: یکی از اتهاماتی که به کشورمان وارد می‌شود این است که همیشه به دنبال خودکفایی در همه محصولات هستیم و می‌گویند این نگاه غلط است. این در حالی است که در عرصه عمل در بسیاری از کالاهای اساسی  نتوانستیم به خودکفایی برسیم و به همین دلیل با کوچک‌ترین تحریمی دچار مشکل می‌شویم.

وی افزود: با این حال می‌توانیم تهدید تحریم را به فرصت تبدیل کنیم خصوصاً اگر متوجه شویم کدام چرخ‌دنده اقتصادی وجود ندارد تا چرخ کل اقتصاد بچرخد.
کاوه اظهار کرد: در شرایط تحریمی باید نقطه و گلوگاه‌های تولید را بشناسیم، بخشی از این گلوگاه‌ها در اقلام وارداتی برخی در تحریم‌سازی داخلی است ولی عمده آن به سخت‌گیری  مسؤولان است که می‌گویند قانون فلان را گفته این در حالی است که این قوانین برای شرایط معمولی است نه شرایط تحریمی، بنابراین باید قوانین دست و پاگیر در شرایط جنگی برداشته شود.
دبیر سندیکای سازندگان لوله و پروفیل گفت: در بحث لوله‌های قطور گاز شرکت‌های لوله‌سازی ماهشهر، صفا ساوه و اهواز پیشرفته‌ترین دستگاه‌های جهان را دارند ولی هم‌اکنون بیکارند دلیلش هم این است که وزارت نفت آنها را مجبور کرده برای شرکت در مناقصات ضمانت‌نامه بیاورند.
وی افزود: باید از این مسؤولان سؤال کرد شرکتی که بیکار بوده و پول ندارد چطور بانک ضامن آن می‌شود. حتی در برخی مواقع این شرکت‌ها شاهد واردات لوله‌های مشابه تولید خودشان از خارج بودند، بنابراین وزارت نفت نباید از تولیدکننده داخلی ضمانت بخواهد و به جای آن می‌تواند یا سفته گرفته  یا سهام کارخانه را برای ضمانت تصاحب کند.
وی تصریح کرد: رونق تولید یعنی همان اقتصاد مقاومتی، به عبارت دیگر در شرایط سخت علاوه بر تولید همچنان شاهد رشد تولید و اقتصاد باشیم، اما در بحث تولید با این امر روبه‌رو هستیم که دستگاه‌های غیرمسؤول در راه تولید داخلی مجهول‌سازی می‌کنند به عنوان نمونه می‌گویند پروفیل باید در بورس کالا عرضه شود وگرنه جلوی صادرات گرفته می‌شود.
کاوه  به ذکر نمونه‌ای از غفلت‌ها در تقویت تولید داخلی و اتکا به واردات در صنعت فولاد پرداخت و گفت: در تمام کشورهای جهان شرکت‌های بزرگ سودشان بین ۶ تا ۱۰ درصد است و عمده سود به شرکت‌های کوچک اختصاص می‌یابد، این در حالی است که در کشورمان این قضیه برعکس است و شرکت‌های بزرگ ۳۰ تا ۱۵۰ درصد سود می‌کنند و عمده مزایا نیز به آنها اختصاص می‌یابد و از حمایت‌ها برخوردار می‌شوند، بنابراین باید این رویه تغییر کند.
دبیر سندیکای سازندگان لوله و پروفیل اظهار کرد: در چشم‌انداز ۱۴۰۴ تولید ۵۵ میلیون تن فولاد  آمده است، این در حالی است که متاسفانه صنایع فولادی هر کدام می‌خواهند به تنهایی کل زنجیره این عرصه را به طور کامل در دست بگیرند.

کاوه تصریح کرد:  زمانی که تولید این کارخانه‌ها شروع می‌شود می‌بینیم همگی از نبودن الکترود گرافیتی شاکی هستند، بنابراین باید از آنها بپرسیم کشوری که سالانه ۳۲ میلیون تن فولاد تولید می‌کند چرا هنوز به فکر ساختن این  قسمت مهم تولیدات فولادی نیفتاده است؟
وی افزود: به همین دلیل این کارخانه‌ها عمدتاً علت گرانی فولاد را نداشتن الکترود گرافیتی عنوان می‌کنند ماده‌ای که برای هر تن فولاد باید ۵/۱ تا سه کیلو در کوره‌ها مصرف شود، با این حال هنوز معلوم نیست چرا این کارخانه‌ها با سود هزاران میلیاردی به فکر تولید این ماده نیفتاده‌اند.
این فعال صنعتی با بیان این‌که باید توسعه متوازن و همه‌جانبه و تکمیل چرخه تولید را در پیش بگیریم، تاکید کرد: کسانی در کشور به فکر ساخت واحدهای الکترود گرافیتی بودند و حتی تشکیلاتی نیز ایجاد کردند ولی چون حمایت و تشویقی از آنها صورت نگرفت از ادامه راه منصرف شده و این امر به سرانجام مطلوبی نرسید.
کاوه افزود: شرکت‌های بزرگ فولادی که هر سال سود زیادی کسب می‌کنند به راحتی توان تولید و خودکفایی الکترود گرافیکی را دارند و حتی می‌توانند صادرات داشته باشند.
دبیر سندیکای سازندگان لوله و پروفیل در ادامه گفت: در زمینه تولیدات فولادی ده میلیون تن مازاد تولید داریم، این در حالی است که در زمینه ورق‌های فولادی دو برابر میزان عرضه،  تقاضا وجود دارد، چرا در یک محصول فولادی مثل شمش و اسلپ تولید بسیار بالا رفته و در محصولی دیگر که از این محصولات فرآوری می‌شود تولید کم بوده و وابسته هستیم؟

وی گفت: باید از مسؤولان پرسید چرا در چشم‌انداز افق ۱۴۰۴ از تولید ورق‌های فولادی غفلت شده است؟ این در حالی است که با توجه به تحریم و وابستگی کشورمان به ورق‌های فولادی وارداتمان به صفر رسیده و کمبود شدیدی در این زمینه احساس می‌شود، به همین دلیل توزیع این ورق‌ها سهمیه‌ای و گران شده است، مثلاً کارخانه‌ای که در سال، ۷۰ هزار تن می‌خواست ۷۰۰۰ تا ده هزار تن به آن اختصاص می‌یابد.
کاوه اذعان کرد: مسؤولان فعلی فولاد کشور به دنبال کار و تولید راحت و صادرات فولاد خام هستند، چون صادرات فولاد خام که ده میلیون تن  است به عنوان یک شعار موفقیت‌آمیز حساب می‌شود؛ هرچند باید بدانیم در واقع یارانه برق و گاز خودمان را به صورت مفت و مجانی صادر می‌کنیم، این در حالی است که می‌توانستیم آن را در داخل به محصولاتی همچون ورق‌های فولادی تبدیل کنیم.
این فعال صنعتی افزود: ورقه‌های عریض گاز و نفت در کشور نیز باید توسط کارخانه فولاد اکسین تولید شود ولی هم‌اکنون این کارخانه به جای ورقه‌های فولادی به دلیل صرفه اقتصادی نداشتن، ورقه‌های ساختمانی تولید می‌کند بنابراین باید به آن کمک کرد تا در مسیر خودش تولید داشته باشد.