الکتروپمپ‌‌های تبریزی نفت صادراتی کشور را به جاسک پمپ می‌کنند

شرکت‌های تبریزی با اعتماد وزارت نفت، جایگزین غول‌های الکتروپمپ‌ ساز دنیا در صنعت نفت ایران شدند.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، دی ماه 95 بود که بیژن زنگنه به دعوت استاندار اسبق آذربایجان شرقی به تبریز آمد تا از نزدیک با زنجیره قطعه‌سازان و تولیدکنندگان تبریزی آشنا شود.

نمایشگاه «رینوتکس» یا «رَبع رشیدی» به عنوان نمایشگاه فناورانه و محصولات دانش بنیان که آغازی برای معرفی توانمندی‌های صنایع استان در قالب فناوری‌ها نوین بود و امضای قرارداد امروز میوه همین نمایشگاه‌های فناورانه و تعجب وزیر نفت از سطح بالای توانمندی تبریز در تأمین نیازهای صنعت نفت است.

اما روز گذشته یک روز تاریخی برای تولیدکنندگان پمپ و الکتروپمپ و در یک کلام، زنجیره تأمین کنندگان نیازهای صنعت نفت در شمالغرب کشور بود چراکه وزارت نفت بالاخره بعد از تحریم‌ها، توجه خود را از خارج به داخل کشور تغییر داد و با رقم بسیار چشم گیر، علاوه بر اینکه تولید داخل تقویت می‌شود، به شدت صرفه جویی ارزی کرده و پیام بزرگی به دنیا بود که الکتروپمپ‌های «های تکنولوژی» را اگر بخواهیم می‌توانیم بسازیم و رفتن شما بر صنعت نفت ما تأثیر چندانی ندارد.

روز گذشته در وزارت نفت، با اعتماد این وزارت به تبریزی‌ها، تولید الکتروپمپ‌های انتقال نفت «گوره در غرب بوشهر به جاسک در شرق هرمزگان» برای انتقال بخشی از صادرات ایران به شرق تنگه هرمز، به دو شرکت بزرگ تبریزی و یک البرزی سپرده شد.

با امضای این قرارداد، شهر تبریز اصلی‌ترین مرکز تولید الکتروپمپ‌های طرح ملی انتقال نفت گوره – جاسک شد که بر اساس آن، ساخت 50 پمپ مورد نیاز طرح راهبردی انتقال نفت خام به جاسک با ارزش تقریبی 48 میلیون یورو، با حضور وزیر نفت بین شرکت مهندسی و توسعه نفت و سه شرکت‌ «پمپ‌های صنعتی ایران»، «پمپیران» و «پتکو» تبریز امضا شد و این شرکت‌ها محصولات متعهد شده خود را باید تا 18 ماه با اتکا به توان داخلی تولید خواهدشد.

تجریشی، مدیرعامل پتکو در گفت‌وگو با تسنیم، در مورد این قرارداد مهم برای استان، با بیان اینکه تبریز مرکز صنعتی است و دانش فنی و تکنولوژی بالایی در تولید تجهیزات صنعتی دارد، افزود: تبریز با وجود دانشگاه در کنار صنعت، توانمندی بالایی دارد که این قرارداد می‌تواند آغازی برای اعتماد وزارت نفت به تولیدکنندگان تبریزی است.

وی با اشاره به اینکه قبلاً کار تولید چنین محصولات مهمی به خارجی‌ها داده می‌شد، ابراز داشت: با سیاستگذاری‌های جدید وزارت نفت، خوشبختانه کار تولید الکتروپمپ‌ها به داخلی‌ها داده شد که علاوه بر این شرکت‌های اصلی، در حدود 300 شرکت تأمین کننده فرعی هم تولید و اشتغال رونق می‌یابد.

مدیرعامل پتکو در پاسخ به اینکه ارزش افزوده این قرارداد چه نفعی برای استان خواهد داشت؟ گفت: ارزش افزوده این کار غیر قابل تصور است و این ارزش افزوده نصیب صنعتگران ایرانی خواهد بود. تمام چرخه تولید از طراحی، قالب سازی و ریخته گری تا مونتاژ، تست و… در داخل کشور و اغلب در تبریز انجام خواهد شد.

وی جایگاه استان آذربایجان شرقی در تأمین نیازهای صنعت نفت را مورد اشاره قرار داد و گفت: به کمک استانداری و معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری تلاش کردیم که صنایع استان در صنعت نفت نقش زیادی داشته باشند چراکه انواع تاسیسات نفتی در شمالغرب داریم که قطعات و لوازم مورد نیاز آنها از خارج تأمین می‌شد و اکنون تلاش می‌کنیم داخلی سازی را افزایش دهیم.

تجریشی خاطر نشان کرد: با این قرارداد که آغازی برای تأمین نیازهای صنعت نفت از تبریز است، تلاش می‌کنیم صنایع استان را ترغیب کنیم که راه وارد شدن به صنعت نفت را یاد بگیرند تا فعال شده و از این ارزش افزوده بهره مند شوند.

وزیر نفت هم که به توانمندی تبریز در تأمین نیازهای صنعت نفت ایمان آورده است، در مراسم امضای قرارداد ساخت الکتروپمپ‌های طرح انتقال نفت‌ «گوره – جاسک» بر تلاش برای داخلی سازی تجهیزات صنعت نفت تاکید کرد و ابراز داشت: امروز به عبارتی روز آذربایجان و به‌طور ویژه روز تبریز است، چرا که شرکت پمپ‌سازی که امروز با آنها قرارداد امضا می‌شود در تبریز است و من خوشحال می‌شوم که تبریزی‌ها بیشتر در صنعت نفت کار کنند، زیرا تبریزی‌ها همت بلندی دارند، بسیار سختکوش‌ هستند و در رسیدن به اهدافشان بسیار سرسخت هستند که این برای ما لازم است تا از این استعداد برای توسعه صنعت نفت استفاده کنیم.

زنگنه افزود: شاید بین تبریز و نفت خیلی ارتباطی نباشد، اما باید صنعتگر و سرمایه‌دار تبریزی را به صنعت نفت آورد.

وی به سفر کوتاه اخیر خود به تبریز و بازدید از کارخانه‌های پمپ‌سازی این شهر اشاره کرد و ادامه داد: در همان بازدید علاقه‌مندی و اهتمام به کار در میان سازندگان بسیار بالا و ستودنی بود، آنجا هم به من گفتند که قادر به ساخت پمپ‌های درون‌چاهی هستند و من نیز این موضوع به همکارانم منتقل کردم که هر دو طرف باید این موضوع را دنبال کنند.

به گزارش تسنیم، احداث خط لوله «گوره- جاسک» و پایانه صادراتی نفت خام در بندر جاسک، از طرح‌های اولویت‌دار شرکت ملی نفت ایران است که با استفاده حداکثری از توان پیمانکاران و سازندگان داخلی در دست اجراست.

این طرح مشتمل بر بخش‌های ساخت حدود هزار کیلومتر خط لوله 42 اینچ، پنج ایستگاه پمپاژ، تجهیزات اندازه‌گیری و پایش، احداث مخازن ذخیره‌سازی و ساخت اسکله صادراتی است.

با اجرای این طرح، امکان انتقال روزانه یک میلیون بشکه نفت خام از پایانه نفتی گوره در استان بوشهر به منطقه جاسک در ساحل دریای عمان فراهم می‌شود و بدین ترتیب جاسک دومین پایانه صادراتی نفت خام کشور، خواهد شد که پیش‌بینی می‌شود این طرح تا پایان سال 1399 آماده بهره‌برداری شود

به گزارش روابط عمومی گروه صنعتی سدید حجم  قرارداد منعقده با شرکت پتکو گروه صنعتی سدید برابر با 8.94 میلیون یورو بوده و علاوه بر آن 625 هزار یورو نیز بابت خدمات پشنیبانی لحاظ شده است.

طرح جامع آب تهران در حال نهایی شدن است

مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان تهران گفت: طرح جامع آب تهران در حال نهایی شدن است و یک میلیارد و ۲۲ میلیون متر مکعب آب سطحی برای استان برنامه‌ریزی شده است.

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، محمدرضا بختیاری مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان تهران در حاشیه پانزدهمین نمایشگاه بین المللی آب و تاسیسات آب و فاضلاب ایران در نشستی خبری اظهار داشت: متاسفانه مصرف آب شرب در تهران با 4 و نیم درصد افزایش یک رکورد بی‌نظیر از خود به جا گذاشت.

وی افزود: سه عامل باعث افزایش مصرف آب در شهر تهران شد که یکی از این عوامل این بود که حداقل دمای تهران از 29 درجه به 33 درجه رسید و دلیل دوم تداوم روزهای گرم و دلیل سوم تصور اشتباه مردم برای بارندگی‌های مناسب بود، چرا که مردم تصور می‌کردند وضعیت منابع آبی خوب شده و مصرف خود را چندان مدیریت نمی‌کردند.

بختیاری میزان مجموع مصرف سالانه آب شرب استان تهران را 1.5 میلیارد متر مکعب اعلام کرد و گفت: این عدد نشان می‌دهد 20 درصد مصرف آب شرب کشور در استان تهران انجام می شود و مردم باید توجه کنند که بارش‌های امسال نمی‌تواند وضعیت منابع زیرزمینی را بهبود بخشد؛ پس خواهش ما از مردم این است که همچنان مدیریت مصرف آب را مورد توجه قرار دهند.

وی ادامه داد: 4 هزار و 700 میلیارد تومان در ماه‌های آینده با حضور مقامات ارشد کشور کلنگ‌زنی در بخش آب تهران خواهیم داشت که عمده‌ترین آنها مدول تصفیه خانه دوم تهران و رینگ تهران و آبرسانی جنوب تهران خواهد بود.

مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان تهران خاطرنشان کرد: این برنامه‌ها و این کلنگ‌زنی‌ها به خصوص در مناطق جنوبی تهران باعث خواهد شد که این مناطق از یک آب پایدار بهره‌مند شده و به آب سطحی دسترسی پیدا کنند.

بختیاری با بیان اینکه “در این پروژه‌ها تلاش شده آب از سد ماملو به یافت آباد و پرند و مناطق جنوبی تهران وصل شود”، گفت: هزار میلیارد تومان نیاز است تا پروژه رینگ آب تهران تا 5 سال آینده به اتمام برسد.

وی افزود: برای لوله گذاری در پروژه رینگ تهران مشکلات زیادی را پشت سر می‌گذاریم و به همین دلیل، این پروژه با یکی دو سال تاخیر مواجه شود؛ بنابراین برای پروژه رینگ تهران یک طراحی جدیدی ایجاد کردیم تا این پروژه تا 5 سال آینده به اتمام برسد و تمام نقاط شهر تهران از این پروژه بهره‌مند شوند.

مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان تهران تصریح کرد: طرح جامع آب تهران در حال نهایی شدن است؛ بنابراین بر اساس تخصیص وزارت نیرو، یک میلیارد و 22 میلیون متر مکعب آب سطحی برای استان برنامه‌ریزی شده است تا دورترین نقاط استان تهران از آب سطحی استفاده کنند، چرا که در حال حاضر تنها برخی مناطق مرکزی و شهر تهران از آب سطحی بهره‌مند هستند اما تلاش ما در قالب این طرح این است که شهرهای استان تهران نیز از آب سطحی استفاده کنند.

بختیاری با بیان اینکه “عقب ماندگی در اجرای تصفیه خانه شهرهای استان تهران داریم”، گفت:  تلاش ما این است تا پایان امسال سه تصفیه خانه در ملارد، صفادشت و اسلام شهر به بهره‌برداری برسانیم.

وی افزود: 370 نقطه در تهران پیش‌بینی شده که مخازن اضطراری ایجاد شود، بنابراین کارکردی که این مخازن در هنگام وقوع زلزله دارند بسیار حائز اهمیت است چرا که این مخازن 50 تا 100 متر مکعب و 3تا 10 روز نیاز ضروری تهران را بابت آب شرب تامین خواهند کرد.

بختیاری با بیان اینکه ” 40 حلقه چاه به دلیل داشتن نیترات در شهر تهران مسدود شده که عمدتا این چاه‌های آب در مناطق جنوبی مثل یاغچی‌آباد و یافت آباد بوده است”، گفت: این چاه‌هایی که به دلیل داشتن نیترات مسدود شده‌اند در آینده در اختیار شهرداری‌ها برای آبیاری فضای سبز قرار خواهند گرفت.

قرارگاه خاتم پیمانکار اولین پتروپالایشگاه ملی کشور شد

به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم، با عزم دولت و منابع مالی صندوق توسعه ملی، اجرای پتروپالایشگاه 150 هزار بشکه‌ای آناهیتا با هدف جلوگیری از خام‌فروشی نفت، با توان مهندسی و ساخت قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء(ص) به زودی آغاز می‌شود.

به منظور کمک به مجموعه سهامداری این پالایشگاه که بخش خصوص و مردم هستند بخشی از منابع ارزی ساخت آن از طریق صندوق توسعه ملی تأمین خواهد شد و برای تأمین تکنولوژی فوق پیشرفته و تأمین قطعات و ساخت آن طیفی از سازندگان و تامین‌کنندگان ایرانی با محوریت قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء(ص) این پالایشگاه را خواهند ساخت.

پتروپالایشگاه آناهیتا به عنوان یک ابرپروژه ملی، در منطقه‌ای به وسعت 570 هکتار در کیلومتر 15 جاده کرمانشاه- همدان واقع شده است و علاوه بر اینکه می‌تواند به یکی از قطب‌های تولید و صادرات فرآورده‌های با کیفیت مطلوب نفتی منطقه غرب کشور تبدیل شود و سرمایه‌گذاران زیادی را به سمت خود جذب کند، قادر به ایجاد اشتغال‌زایی مستقیم و غیرمستقیم در یکی از بیکارترین استان‌های کشور خواهد بود.

گازخیرترین کشورها از بازار سی ان جی جاماندند

با فرض اینکه سایر کشورهایی که در منابع گازی نسبت به ایران دارای بالقوه های کمتری هستند، اما در سی ان جی سرمایه گذاری کرده‌اند، باید نگران بود که به زودی از کشور ما سبقت بگیرند و سالانه مقادیر زیادی ثروت و شغل از دست برود.

به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم به نقل از شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران، ایران درحالی بر دومین سکوی «غنی ترین های منابع گازی» در دنیا ایستاده است که با گذشت سالیان متوالی و گردش مداوم چرخه انرژی در بخش های مختلف نه تنها غروبی برای اتمام این منابع متصور نیست بلکه نسبت به 40 سال گذشته این ذخایر درجا، یک سیر صعودی را طی کرده اند تا به یک رشد 8 درصدی برسند. باتوجه به رشد این ظرفیت می توان گفت باید از موقعیت موجود به صورتی مدبرانه و هوشمندانه جهت توسعه بخش های وابسته و غیر وابسته به این صنعت بهره جست، اما این رشد منابع گازی را نمی توان تنها در فرصت بیشتر سوزاندن گازها در نیروگاه ها برای تولید برق، در پالایشگاه ها و پتروشیمی ها جهت تولید انواع فراورده خلاصه کرد.

 اگر کمی دقیق تر به این پازل گازی که در خود صدها قطعه را جای داده است نگاه شود تا به تکمیل یک تصویر پرسپکتیو برای سامان دادن به بازار انرژی بیانجامد، نباید بخش سوخت را از قلم انداخت. همان کاری که کشورهای دیگر برای آب و تاب دادن به این بازار کرده اند تا با گازسوز کردن خودروهای خود بتوانند با یک تیر چند نشان به هدف بزنند و از قِبَل آن حوزه های دیگر را همچون محیط زیست، کاهش آلایندگی سوخت های فسیلی و … را نیز در تیررس توجه و التیام قرار دهند. این تغییر و تحول را می توان در گازسوز کردن خودروها و به موازات آن احداث جایگاه های سی ان جی در این کشورها به خوبی مشاهده کرد، این تفکر به گونه ای همه گیر شده است که نه تنها دارندگان منابع ذخایر گازی بلکه کشورهایی نیز که از این ذخایر محرومند یا منابع شان حداقلی است، دست به کار شده اند تا با کمک گازهای جایگزین به این فرآیند ملحق شوند و در مواردی گوی سبقت را از سایر رقبای خود بربایند.

اگر کمی به عقب تر بازگردیم ردپای این سوخت طبیعی را در اوایل قرن بیستم می توان مشاهده کرد؛ در همان سال های نخستین همزمان با توسعه صنعت خودرو در کشورهای آمریکایی و اروپایی گاز طبیعی به رسمیت شناخته شد تا در باک خودروها تزریق شود.

به این ترتیب در دهه های پایانی قرن بیستم مصرف سی ان جی جدی تر شد به گونه ای که ردپای فراگیر شدن بخشی از این توسعه را در آمریکای جنوبی، آرژانتین، برزیل و بخشی دیگر را در امریکای شمالی می توان مشاهده کرد، در اروپا نیز کشورهایی همچون ایتالیا و هلند در این زمینه پیشتاز شدند.

با یک نگاه کلی به آمار جهانی می توان گفت تعداد 27 میلیون و 700 هزار خودروی گازسوز درحال تردد هستند که ما به ازای آن 32 هزار و 500 جایگاه سوخت در اقصی نقاط جهان سی ان جی این خودروها را تامین می کنند.

*سهم برزیل در میان کشورهایی که از طرفداران و متقاضیان مصرف این نوع سوخت هستند در حالی که مالکیت 1.781.102 خودروی سی ان جی سوز را از آن خود کرده است با داشتن 1.805 جایگاه سالانه رقمی در حدود 144.535.636 متر مکعب گاز می سوزاند.

*هندی ها نیز با داشتن 1.800.000خودرو و 936 جایگاه در سال 163.210.000 مترمکعب گاز می سوزانند، آرژانتین نیز با داشتن دو میلیون و 400هزار خودرو در کنار 1.939 جایگاه سوخت، مصرف سالانه اش به 239.815.000 متر مکعب می رسد.

*همچنین در حال حاضر در کره جنوبی 40.532 خودرو سی ان جی سوز وجود دارد که با سوختگیری شان در مجاورت 201 جایگاه سوختی که در این کشور وجود دارد سالانه عقربه مصرفشان به 93.000.000 مترمکعب می رسد.

 نکته قابل توجهی که در این بخش خودنمایی می کند بر این مبنا است که کشورهایی مانند برزیل، آرژانتین، هند و کره جنوبی که هریک به ترتیب سهم‌شان از مجموع ذخایر گازی جهان 0.19٪ – 0.21٪- 0.57٪ – 0.03٪ است از جمله دولت هایی هستند که با داشتن منابع گاز طبیعی حداقلی و علی رغم محرومیت از این ذخایر با سیاست گذاری که در این راستا جهت سوق دادن بازار مصرف پی ریزی کرده اند به گونه ای شرایط را مهیا ساخته اند تا با گازهای جایگزین از سناریوی توسعه مصرف سی ان جی جا نمانند. چین که در آسیا گوی سبقت را از سایر کشورها ربوده است با داشتن 1.59٪ ذخیره گازی درجای از بزرگترین دارندگان خودورهای گازسوز محسوب می شود.

شهرام اتفاق از کارشناسان صاحب نظر در حوزه‎ی انرژی، معتقد است که ایران شایسته‎ی جایگاهی بالاتر در صنعت انرژی است و خبر از تحولات مهمی در دنیای کسب و کار در صنعت انرژی و نفت و گاز می دهد:

«از میان ده شرکت برتر جهان در سال  2019 (انتخاب بر اساس توانایی مالی و ارائه خدمات خوب انجام می شود)، هفت شرکت در صنعت انرژی و نفت، یک شرکت در صنعت خرده فروشی و دو شرکت در صنعت خودرو فعال هستند. از میانِ هفت شرکت برتر جهان که در صنعت انرژی فعال هستند، سه شرکت متعلق به چین، و بقیه متعلق به هلند، بریتانیا، ایالات متحده و عربستان هستند. این اوضاع از یک سو نشان می دهد که صنعت انرژی چه جایگاه ارزنده و مهمی در دنیا دارد و از سوی دیگر بیانگر این است که ایران با منابع عظیمی که در اختیار دارد، از چه موقعیت بالقوه ای برای قرار گرفتن در میان برترین های جهان برخوردار است. در عین حال، حضور سه شرکت چینی در این فهرست، به ما یادآور می شود که تنها در اختیار داشتن منابع طبیعی برای کسب رتبه های برتر در صنعت انرژی کفایت نمی کند و ساز وکار اداره اقتصادی شرکت‌ها عامل مهمی در شکوفایی آنهاست. چرا که در سال 2019، از 500 شرکت برتر جهان، 129 شرکت چینی بوده‏اند. همچنانکه رتبه های اول تا چهارم  از 10 بانک برتر جهان متعلق به چین است».

اتفاق با اشاره به توسعه خودروهای برقی در اروپا و آمریکا می گوید:  این فرآیند به دو دلیل شکل گرفت، نخستین علت آن به مسئله تغییرات اقلیمی و نگرانی از افزایش انتشار کربن در دنیا و گرمایش زمین باز می گشت. دلیل اقتصادی دیگری وجود داشت که به هر حال بخشی از قاره آمریکا و تمام اروپا فاقد گاز طبیعی و منابع فسیلی بودند و منابع را در اختیار نداشتند طبیعتاً باید سوخت دیگری را جایگزین می‌کردند. بنابراین در ایالات متحده،  با استفاده از زغال سنگ، برق در نیروگاه ها تولید و سپس این برق مبدل به سوخت خودروهای برقی می‌شود. ضمن اینکه در ایالات متحده، لوله کشی گاز وجود ندارد، اما شبکه توزیع برق در سرتاسر کشور موجود است. بنابراین آنها زغال سنگ را تبدیل به سوخت خودرو می‌کنند، اما هنوز بخشی از ناوگان خودروهای سنگین باربری مانند تریلرها در آمریکا، سی ان جی سوز هستند. هر کشوری در دنیا متناسب با امکانات و منابع محلی تصمیم می‌گیرد. چین هر دو پروژه توسعه خودروهای برقی و گازسوز را به موازات پیش می برد و البته چین هم منابع گازی ندارد و خودروی برقی برایش جذابیت بیشتری دارد. بنابراین ما نیز باید به اتکای منابع طبیعی کشورمان، گام‌های بلندی در جهت کاهش انتشار کربن برداریم و جایگزین کردن گاز به جای بنزین، ممکن است که گام نخست باشد.

اتفاق نکته جالب توجهی را مطرح می کند؛ کشورهایی مانند سوئد بخش اعظمی از ناوگان حمل و نقل عمومی شان سی ان جی مصرف می کنند و 70 درصد از سی ان جی مصرفی شان از طریق تامین این گاز به صورت بیوگس (زیست گاز) است به این معنا که از طریق زباله تامین می‌شود.

متاسفانه ایران با داشتن 34 تریلیون منابع گازی همچنان نتوانسته است از این ظرفیت خود در بخش سوخت جهت سوق دادن بازار به سمت سی ان جی سوز ساختن خودروها قدم موثری بردارد که انتظار می رود با دریافتن اهمیت این موضوع گام های جدی تری در این خصوص برداشته شود.

در واقع هر کشوری می بایست بالقوه های خود را شناسایی و بر طبق آن پیشرفت کند؛ بالقوه در کشوری همانند ایران منابع گازی یا همان منابع هیدروکربوری است که زیرساخت آن (لوله های گاز) نیز در سراسر کشور مهیاست.

با فرض اینکه سایر کشورهایی که در منابع گازی نسبت به ایران دارای بالقوه های کمتری هستند، اما در سی ان جی سرمایه گذاری کرده‌اند، باید نگران بود که به زودی از کشور ما سبقت بگیرند و سالانه مقادیر زیادی ثروت و شغل از دست برود.