بایگانی تاریخ : اردیبهشت ۷ام, ۱۳۹۸

تهران- ایرنا- این بار هم عمران خان آمد و برگشت و جمهوری اسلامی پاکستان فقط چند روز در جمهوری اسلامی ایران دیده شد. و باز تمام.

سخن از پاکستان علیرغم همه مشترکات فراوان و دارا بودن شاخص های بایسته یک شریک پایدار تجاری برای ایران، چون بادهای موسمی و تگرگ‌ بهاری است که هر چند سال یکبار می آید و میرود.
از علامه اقبال لاهوری تا بی نظیر بوتو و یا مثل الان عمران خان؛ ولی انگار بذری در زمین ارتباط گاه به گاه نیز پاشیده نمی شود، و محصولی برای درو به ثمر نمی نشیند، معلوم نیست چرا این زمین لم یزرع است!
معلوم نیست چرا سکونت اقوام بزرگ در دو سوی مرز مشترک بیش از 950 کیلومتری ایران و پاکستان راه ارتباطی را سهل نمی کند. از 212 میلیون جمعیت کشور پاکستان؛ بله ذرست خواندید بیش از 212 میلیون جمعیت پاکستان، 97 درصد مسلمان هستند؛ و این یعنی وجه اشتراکات و یکسانی های زیاد در خواسته های مردمی دوست داشتنی و برادر در جوار کشور ما.
آری، ایران می تواند بسیاری از نیازهای اقتصادی این مردم را تامین کند ولی در کشور ما و یا شاید هر دو کشور به آن بی توجهی می شود.
وجود راه‌ آهن کویته پاکستان به زاهدانِ ایران که دارای خط استاندارد نیز است و در ادامه راه‌آهن هندوستان به‌ شمار می آید؛ خط راه آهنی است در قاره آسیا و شبه قاره هند به طول 600 کیلومتر از کویته به زاهدان، و این مسیر حتی چین را هم به ایران وصل می کند و این امتیاز و فرصت عالی به شمار می رود که از آن حتی در شرایط تحریمی استفاده نمی شود.؛ خطوط حمل و نقل راه آهن مثل خطوط کشتیرانی قابل رصد برای جستجوگران تحریم نیست و بسیار سریع تر از خطوط کشتیرانی می تواند در حمل بار ؛کمک حال ما باشد.
بندرهای دریایی مناسب دو کشور و جاده زمینی و ترانزیت هوایی، یکی از دهها مزیت دسترسی های ترانزیتی هستند.
از طرف دیگر احداث خط لوله صلح برای صدور گاز ایران برای مردم پاکستان و سپس به هند، دیگر امتیازات ویژه دو کشور می باشد که متاسفانه پیگیری مناسبی برای اتمام آن نشده و موانع سیاسی در مسیر مرتفع نشده است.
جالب تر اینکه نماینده غیر رسمی جمهوری اسلامی ایران در ایالات متحده آمریکا کشور جمهوری اسلامی پاکستان است و حتی از این ظرفیت هم بخوبی استفاده نشده و نمی شود.
پاکستان کشوری در حال توسعه‌است که بیش از 150 میلیارد دلار واردات و صادرات دارد اما حجم مبادلات تجاری ایران و پاکستان کمی بیش از یک میلیارد دلار است و این یعنی کمی بیش از هیچ!
ظرفیت 212 میلیونی جمعیت پاکستان، فرصتی ویژه برای صادرات محصولات ایرانی است که متاسفانه بعلت مشکلات قابل حل ارزی و موانع تجاری و گمرکی و برخی بخشنامه های ناقص داخلی در حال از دست رفتن است.
اتاق های بازرگانی پاکستان و حتی اقوام و قبایل پر نفوذ که تصمیمات خود را مستقل عمل می کنند، می توانند با همکاری بخش خصوصی ایران راه میانبری برای دور زدن تحریم های ظالمانه باشند؛ فعالان اقتصادی پاکستانی هم آماده اند بسیاری از نیازهای کالایی ما را در شرایط تحریم تهیه و حتی به صورت تهاتری در اختیار ما گذارند.
عمران خان رفت؛ سخن از دیوار مرزی شد؛ ولی ای کاش بیشتر سخن از برداشتن دیوارهای تار عنکبوت بسته ی تجاری و اقتصادی بین دو کشور می شد و این مه غلیظ بین دو کشور که دیدها را بسیار کاهش داده با باران بهاری در ارتباطی دو سویه ، محو می گشت.
…………………………………………………………..
امیرحسین کاوه