بایگانی دسته ی : اخبار صنعتی و اقتصادی

معاون وزیر نیرو در امور آب و آبفا گفت: در حال حاضر تعداد شهرهای با تنش آبی در دوره خشکسالی به حدود ۱۷۰ شهر رسیده که ۵۰ شهر آن پر تنش هستند.

شرکت انی ایتالیا در حال بررسی فروش دارایی‌های اکتشاف و تولید انرژی خود در پاکستان پس از گذشت ۲۰ سال فعالیت در این کشور است.

به گزارش ایلنا، ترکیه در تازه‌ترین اقدام در حوزه گاز، ساخت خط لوله گاز از کشورش به نخجوان را آغاز کرده و شرکت دولتی توزیع گاز ترکیه بوتاش مناقصه‌ای را به منظور ساخت خط لوله گاز طبیعی به جمهوری خودمختار نخجوان اعلام کرده است.

این خط لوله جدید که به موازات فروش گاز ایران به جمهوری آذربایجان و هم‌زمان با تلاش آنکارا برای بهبود روابط سیاسی با ایالات متحده انجام می‌شود را می‌توان گامی دیگر از سوی ترک‌ها برای تحقق رویای هاب گازی شدن، دانست، ضمن اینکه با توجه به موقعیت راهبردی ترکیه در نزدیکی مرزهای اروپا به عنوان هاب انرژی جنوب اروپا و وجود زیرساخت‌های انتقال گاز حوزه دریای خزر، بسیاری از کشورهای منطقه نیز خواهان توسعه همکاری با آنکارا هستند و یکی پس از دیگری این کشور را برای دستیابی به آرزویش یاری می‌کنند.

جمهوری خودمختار نخجوان که مابین ایران و ارمنستان قرار گرفته و مرز کوتاهی نیز با ترکیه دارد، از زمان‌های بسیار دور برای مصرف گرمایشی و تولید برق به گاز ایران وابسته بوده و نیاز گازی خود را بر اساس قرارداد سواپ که در سال 2004 بین ایران و آذربایجان امضا شده است، دریافت می‌کند.

بر این اساس آذربایجان، گاز شهر مرزی آستارا در ایران که به شبکه گاز ایران متصل نیست را تامین می‌کند و متقابلا ایران 85 درصد این میزان را به جمهوری نخجوان ارسال می‌کند. 15 درصد اختلاف حجم به عنوان حق ترانزیت در این قرار داد قید شده و جمهوری آذربایجان در سال‌های اخیر درصدد تجدیدنظر در این مقدار است. حال سوال این است که آیا احداث خط لوله رقیب از ترکیه به نخجوان می‌تواند آذربایجان را به منظور مذاکره در مورد کاهش این حق ترانزیت ترغیب کند و یا اینکه اهداف آن فراتر از این موضوعات پیش‌بینی شده است؟

نصرالله سیفی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، درباره برنامه ترکیه برای ساخت خط لوله انتقال گاز به نخجوان اظهار داشت: ترکیه از قدیم‌الایام به خاطر موقعیت سرزمینی که دارد بدنبال این بود که هاب گازی منطقه شود و در این رابطه چند پروژه از جمله ترک‌استریم، ناباکو٫ واردات ال.ان.جی از جنوب سرزمین خود در آب‌های مدیترانه و…. تعریف کرده که برخی به نتیجه رسیده و برخی نیز ابتر مانده است.

وی افزود: ترکیه حدود 20 سال است که روی راهبرد پروژه‌های گازی خود اصرار دارد و البته جواب هم می‌گیرند، چون ثبات‌قدم داشته‌اند و این در حالی است که ما همواره در اجرایی کردن اهداف نوسانی فکر کردیم.

مدیر عامل اسبق شرکت بهینه‌سازی مصرف سوخت یادآور شد: قطعا با روالی که ترکیه در پیش گرفته می‌تواند به عنوان هاب گازی باشد و در شرایطی که امکانات ما به خاطر تحریم محدود شده و در جاهایی هم که دست‌مان باز است خودمان به نحوی راه‌ها را سد کرده و تحریم‌ها را کوچک شمرد‌ه‌ایم، آنها حتی می‌توانند ما را از بازار منطقه‌ای گاز خارج کنند.

وی گفت: برای هاب شدن، داشتن منابع شرط لازم نیست اکنون همه کشورها به نحوی منابع در اختیار دارند یا متعلق به خودشان است و یا به صورت نیابتی جایی منبع دارند مثلا وقتی امارات در ترکمنستان منبع گازی استخراج و به نام خودش ثبت می‌کند و یا در حالی که شل منبعی ندارد ولی بیش از 2.5 میلیون بشکه در روز تولید و چندین میلیون بشکه هم ذخایر  از نیجریه تا استرالیا دارد، پس می‌بینیم که نیازی به وجود ذخایر در داخل سرزمین نیست.

سیفی در ادامه با اشاره به انتقال گاز ایران به ترکیه و دلیل تعلل در تعمیر  خط لوله آسیب‌دیده تصریح کرد: قرارداد گازی با ترکیه دارای ماده take or pay بوده است یعنی اگر گاز را دریافت هم نکنند باید پول آن را پرداخت کنند. اقتصاد در ترکیه به این شکل نیست که کالا را نبرند و پول آن را بپردازند، باید ببینیم که اشکال فنی چیست و یا اینکه شاید پیشنهاد بهتری دارند که خسارت‌هایشان را پوشش دهد و سود هم داشته باشد، تجربه نشان داده که منافع مادی برای ترک‌ها مهم است. شاید به دنبال این است که گاز را از ایران نبرد و پول گاز را هم بدهد و از جای دیگر که نفع بیشتری داشته باشد واردات انجام دهد یا امتیاز دیگری گرفته باشد.

وی خاطرنشان کرد: تعلل ترکیه در برقراری جریان گاز برای گرفتن تخفیف در قیمت نیست، چون دو بار به داوری رفته‌اند و طبق قرارداد فی‌مابین ایران و ترکیه طرفین قرارداد بیش از دو بار امکان طرح اصلاح قیمت ندارند، اکنون ما می‌توانیم درخواست پرداخت کنیم چون قرارداد  TAKE OR PAY است، اما چون در قضیه قراردادهای دیگر از جمله پاکستان پیگیر نشدیم شاید تصور کرده‌اند که ما گذشت می‌کنیم و یا اینکه شاید بدنبال این هستند با کالای دیگر معاوضه کنند اما در هر حال این موارد در حوزه قراردادی نیست.

این کارشناس حوزه انرژی تاکید کرد: برای اینکه بتوانیم حاکمیت داشته باشیم فقط بحث ذخایر نیست، ترکیه شبکه داخلی دارد، و هم به کشورهای دارای ذخایر و هم به کشورهای متقاضی گاز دسترسی دارد، یعنی هم فروشنده و هم خریدار است، البته ما هم این موقعیت را داریم ولی استفاده نکرده و قراردادهایمان مثل کرسنت، ترکمنستان و پاکستان یکی پس از دیگری را به نحوی از دست دادیم تا کشوری مثل ترکیه که تا مدت‌های نه چندان دور زغال‌سنگ می‌سوزاند مدعی هاب گازی باشد.

وی با بیان اینکه ما باید در سیاست‌های سیاسی-تجاری‌مان بازنگری کرده و به موقع بهره ببریم، گفت: به خاطر سهل‌انگاری‌هایی که در گذشته داشتیم، اکنون همانند یک شیر خفته هستیم که توانایی دارد ولی حرکتی نمی‌کند و دیگران نیز قلمروی او را می‌گیرند، در حالی که باید به هر شکل ممکن اهداف بازار را بگیریم، نباید اجازه دهیم امریکا از هزارها کیلومتر دورتر  برای منافع منطقه‌ای ما تعیین تکلیف کند، به عنوان مثال وقتی در ترکیه اقدام به کودتا شد ایران به دولت فعلی ترکیه کمک کرد، ما چه زمانی می‌خواهیم اعتبارت‌مان را نقد کنیم؟

به گزارش خبرنگار اقتصاد بین‌الملل خبرگزاری فارس به نقل از راشاتودی، شرکت‌های میان دستی در صنعت نفت آمریکا به خصوص اپراتورهای خطوط انتقال نفت از جمله آنهایی هستند که شاهد کاهش شدید تقاضا برای خدمات خود طی ماه‌های گذشته بوده‌اند.

اما باید گفت برخی از این شرکت‌ها دیگر نمی‌توانند منتظر بهتر شدن اوضاع در صنعت نفت آمریکا باشند و مجبور هستند تا دامنه فعالیت خود را از نفت جدا کنند.

زمانی که شرکت‌های ارائه دهند خدمات حفاری در آمریکا، به عنوان بزرگترین تولید کننده نفت جهان، شروع به بستن برخی از چاه‌های نفت خود که دیگر با سقوط قیمت از صرفه اقتصادی خارج شده بودند، کردند بسیاری از شرکت‌ها دخیل در صنعت نفت شیل، ‌نفس راحتی کشیدند و به افزایش قیمت امیدوار شدند. این مسئله به صورت بالقوه می‌توانست به افزایش قیمت نفت منجر شده و در واقع همین انتظار هم می‌رفت.

در حالی که نگاه‌ها در صنعت نفت شیل آمریکا معطوف به شرکت‌های فعال در اکتشاف و تولید نفت بود نسبت به اوضاع شرکت‌های میان دستی به طور جدی غفلت شد.

*پای همه شرکت‌های صنعت نفت آمریکا گیر است

یکی از چیزهایی که بحران امسال در صنعت نفت آمریکا را از بحران‌های دیگر متمایز می‌کند این است که بحران کنونی تمام طرف‌های حاضر در چرخه تامین و توزیع نفت در آمریکا را تحت تاثیر قرار داد.

در حالی که به طور معمول شرکت‌های میان دستی و پایین دستی همواره از محل مازاد تولید نفت شرکت‌های بالادستی سود می‌بردند اما این بار اوضاع به این شکل نچرخید چرا که شاهد سقوط شدید تقاضا ناشی از شیوع ویروس کرونا در جهان بوده‌ایم.

زمانی که شرکت‌های حفاری چاه‌های نفت شیل در آمریکا شروع به متوقف کردن فعالیت سکوهای خود کردند و در چاه‌ها را بستند این مسئله درآمد شرکت‌های میان دستی از جمله آنهایی که در زمینه نقل و انتقال نفت و همچنین ذخیره آن فعال بودند را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

از طرف دیگر با افزایش شدید تقاضا برای انبار کردن نفت، درخواست خدمات انتقال با خط لوله نیز کاهش چشمگیری پیدا کرد.

کارشناسان مؤسسه وود مکنزی اوایل ماه جاری اعلام کردند که میزان استفاده از خطوط لوله نفت در آمریکا به خاطر سقوط قیمت نفت در ماه مارس به شدت کاهش داشته است.

*انعطاف در تولید، رکود در خدمات

این کارشناسان معتقدند شرکت‌های فعال در زمینه استخراج و تولید نفت کاری را می‌کنند که در شرایط کنونی باید آن را انجام دهند اما این مسئله برای شرکت‌های اپراتور خطوط انتقال نفت بسیار گران تمام شده است.

الکس بیکر، کارشناس مؤسسه وود مکنزی، می‌گوید نفت شیل حالا همانگونه رفتار می‌کند که انتظار می‌رفت، انعطاف پذیر و با نگاه به فرصت‌های سرمایه‌گذاری کوتاه مدت. آنها هر کاری می‌کنند که نجات پیدا کنند.

*شرکت‌های میان دستی قربانی بحران در صنعت نفت آمریکا

کاهش حجم تولید و بزرگی شرکت‌ها دقیقا همان کاری بود که باید در شرایط کنونی انجام می‌شد اما بسیاری از آنها برخلاف قرارداد‌های بلندمدت خود با شرکت‌های میان دستی به سمت متوقف کردن حفاری و تولید خود رفتند.

آنها ترجیح دادند به جای تولید با چنین قیمت‌های پایینی که در بازارهای جهانی شاهد هستیم به خاطر نقض قرارداد با شرکت‌های خط لوله کمی جریمه بپردازند.

پرداخت چند میلیون دلار به شرکت‌های اپراتور خطوط لوله انتقال نفت ممکن است خوب باشد اما در مقایسه با درآمدهای آنها در زمان ارائه خدمات چیز دندان گیری نیست.

مشکل بعدی این است که به خاطر بحران پیش آمده بسیاری از شرکت‌های نفت شیل ورشکست خواهند شد و حتی نخواهند توانست همین جریمه را به شرکت‌های خطوط لوله بپردازند. به همین دلیل آینده آنها تیره وتاریکبه نظر می‌رسد.

*تعلیق پروژه‌های زیر ساختی نفتی در آمریکا

از ابتدای سال جاری تاکنون شرکت‌های ارائه دهنده خدمات انتقال نفت از طریق خط لوله در آمریکا پروژه‌های خود برای افزایش ظرفیت انتقال معادل مجموعا 1.4 میلیون بشکه در روز را به حالت تعلیق درآوردند.

البته تعداد کمی از این پروژه‌ها به لطف قراردادهای بلندمدت با شرکت‌ها بدون مشکل در دست احداث هستند و انتظار می‌رود به موقع به بهره‌برداری برسند اما تاخیر در کلیت اجرای چنین پروژه‌هایی اصلا نشانه خوبی نیست.

*ضرر میلیاردی شرکت‌های نفتی آمریکایی

به گزارش روزنامه فایننشیال تایمز، شرکت‌های بزرگ تولید کننده نفت شیل آمریکا در سه ماهه نخست سال جاری مجموعا 26 میلیارد دلار ضرر کردند.

اما نکته مهم این بود که شرایط بدتر از این هم خواهد شد چرا که در غرب اروپا شاهد اعمال محدودیت‌های اجتماعی و اقتصادی با هدف کنترل شیوع کرونا بودیم که تبعات آنها در سه ماهه جاری هم ادامه داشته و خواهد داشت.

جدای از ضرر، این شرکت‌ها با 38 میلیارد دلار وام تسویه نشده با سررسید پرداخت اقساط در ماه‌های ژانویه تا مارس روبرو بوده‌اند.

*نوبت به ورشکستگی شرکت‌ها رسید

17 شرکت بزرگ نفت شیل از ابتدای سال جاری تاکنون اعلام ورشکستگی کرده و انتظار می‌رود تعداد آنها طی ماه‌های آینده افزایش چشمگیری پیدا کند.

مسئله حائز اهمیت این است که سال‌ها طول خواهد کشید که شاهد بازگشت تولید نفت شیل به سطح پیش از بحران شیوع کرونا، باشیم. البته اگر قرار باشد این مسئله اتفاق بیفتد.

*وقتی ورق برای شرکت‌های میان دستی نفتی بر می‌گردد

به نظر می‌رسد شرکت‌های میان دستی صنعت نفت آمریکا، به شدت متضرر خواهند شد و این در حالی است که همین چند ماه پیش ظرفیت عرضه نفت از سوی شرکت‌ها بیشتر از ظرفیت آنها برای انتقال نفت بود.

به گزارش سازمان اطلاعات انرژی آمریکا تولید نفت این کشور در روز 5 ژوئن نسبت به 12 ماه پیش 1.2 میلیون بشکه در روز کاهش داشته است.

روند کنونی قیمت نفت به گونه‌ای است که همچنان پایین‌تر از میزانی خواهد بود که شرکت‌های نفتی برای از سر گیری حفاری‌های خود به آن نیاز دارند.

از طرفی برخی از این شرکت‌ها با وجود پایین ماندن قیمت شروع به باز کردن چاه‌های نفت خود کرده‌اند.

این اقدامات همه با هم باعث  می‌شود روند قیمت بهبود نفت که شرکت‌های آمریکایی برای سود دهی دوباره به آن نیاز دارند، خیلی بیشتر طول بکشد.

بیکر در این باره گفت: خیلی منطقی به نظر نمی‌رسد که با قیمت 35 دلار در هر بشکه شرکت‌های نفت شیل به دنبال حفاری چاه جدید بروند. تنها میدان نفتی در آمریکا که فعالیت آن با چنین قیمتی منطقی است میدان پرمیان است.

*نیاز آمریکا به نفت 45 دلاری

این کارشناس مؤسسه وود مکنزی معتقد است برای اینکه شاهد بهبودی معنادار حفاری و تولید نفت در آمریکا باشیم قیمت‌ها باید به بالای 45 دلار در هر بشکه افزایش یابد.

این بدین معنا است که شرکت‌های میان دستی باید برای بهبود اوضاع بیشتر صبر کنند.

مشکل این است که بسیاری از شرکت‌های میان دستی توان تامین هزینه‌های خود و ادامه فعالیت در چنین شرایطی را ندارند.

برخی از این شرکت‌ها مجبور شده‌اند نفت را کنار گذاشته و به سمت انتقال گاز از لوله‌های خود و حتی اجرای پروژه‌های مربوط به انرژی‌های تجدید پذیر بروند.

به گفته ال موناکو، مدیرعامل شرکت اپراتور خطوط لوله انتقال نفت انبریج می‌گوید ما به این نتیجه رسیدیم که تغییر در رویکردمان و رفتن تدریجی به سمت گاز طبیعی و انرژی‌های تجدید پذیر در چنین شرایطی بسیار منطقی است.

باید گفت که سقوط قیمت نفت بی‌سابقه بوده و اصلا شرکت‌ها انتظار چنین بحرانی را نداشتند و نمی‌توان تضمین کرد که این روند دوباره اتفاق نیفتد.

همانطور که شرکت‌های تولید کننده نفت شیل آمریکا از بحران سال 2014 یاد گرفتند که باید انعطاف پذیری بیشتری داشته و هزینه‌های تولید خود را کاهش دهند شرکت‌های میان دستی هم باید پس از بحران کنونی به سمت انعطاف پذیری بیشتر بروند.

به گزارش شاتا، سعید زرندی گفت: شبیه سازی استانی برنامه های هدفگذاری شده در بخش هایی از جمله نهضت ساخت داخل، فعالسازی واحدهای راکد، تکمیل طرح های نیمه تمام و پیشران و فعالسازی ظرفیت های خالی تولید انجام شده است.

وی افزود: در راستای اهداف جهش تولید، موضوعات مهمی از جمله نهضت ساخت داخل، راه اندازی طرح های نیمه تمام و پیشران، طرح توسعه پوشاک در پنج استان، تحریک تقاضای خرید داخلی و …را دنبال می کنیم.

زرندی ادامه داد: جلسات پایش برای بررسی چگونگی پیشرفت پروژه ها به صورت منظم با حضور وزیر صمت برگزار می شود و موضوع تولید بدون کارخانه به صورت ورود مشارکتی سرمایه گذار به طرح های موجود در دستور کار است.

معاون طرح و برنامه وزارت صنعت، معدن و تجارت تصریح کرد: نگاه زنجیره ای به تمامی موضوعات و سیاستگذاری های وزارتخانه برای تحقق اهداف مدنظر ضرورت دارد.

زرندی گفت: در حوزه تامین مالی و توسعه سرمایه گذاری به دنبال روش های نوین تامین مالی هستیم.

معاون طرح و برنامه وزارت صمت در نشست تخصصی برنامه های وزارت صمت افزود: در چارچوب برنامه های سال جهش تولید ۱۰ شاخص در استان ها به صورت ماهیانه مورد رصد قرار می‌گیرد و رویکردمان در سال جدید این است که هیچ شاخصی کمتر از سال ۹۸ نباشد.

وی اعلام کرد: انتشار اوراق در سال ۹۸ برای بنگاه های صنعتی و‌ معدنی حدود ۲ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان بوده است؛ امسال نیز برای هر استان هدفگذاری شده است تا شرکت های بزرگ را ترغیب کنند از ظرفیت بازار سرمایه استفاده کنند.

معاون وزیر صمت گفت: امسال بنگاه های صنعتی و معدنی تولیدی به ۵۷۵ هزار میلیارد تومان نقدینگی نیاز دارند که باید به دنبال روش های نوین تامین مالی از جمله بازار سرمایه باشیم در همین راستا با اولویت ۱۰۰ شرکت، برای عرضه سهام در بورس و انتشار اوراق برنامه ریزی شده است.

زرندی افزود: مجموع تسهیلات پرداخت شده در بند الف تبصره ۱۸ حدود ۴.۴ هزار میلیارد تومان بوده است.

وی در این نشست انتشار اوراق، صندوق ها، تامین مالی جمعی، لیزینگ و تامین مالی زنجیره تامین scf را از جمله روش های نوین تامین مالی مدنظر وزارت صنعت، معدن و تجارت در سال جهش تولید عنوان کرد.

زرندی اعلام کرد: در سال گذشته هشت شرکت بزرگ حدود ۲ هزار و ۴۰۰ میلیارد تومان اوراق منتشر کردند.

وی تاکید کرد: به دنبال تصویب این موضوع هستیم که واحدهایی که در سال ۹۹ در بورس پذیرش شوند، مالیات سالهای قبل آن مورد بررسی قرار نگیرد.

معاون طرح و برنامه وزارت صمت تصریح کرد: هم اکنون تولیدات حدود ۶ هزار واحد تولیدی در سراسر کشور به صورت منتخب مورد رصد و پایش مداوم قرار می گیرد.

زرندی اعلام کرد: از پنجشنبه همین هفته پویش افتتاح طرح های بزرگ و پیشران صنعتی و معدنی در سطح کشور آغاز می شود و گام نخست و با حضور دکتر حسن روحانی، رئیس جمهور کشورمان 5 طرح در 4 واحد صنعتی با مجموع سرمایه گذاری 4 هزار 860 میلیارد تومان و اشتغال زایی 1270 نفری به بهره‌برداری می‌رسد.

در پایان از برنامه ریزی برای تکمیل و بهره برداری از ۲۰۰ طرح بزرگ و ‌منتخب( پیشران) در سراسر کشور با اشتغال ۴۱ هزار نفر و سرمایه گذاری ۱۶۹ هزار میلیارد تومان به صورت اولویت دار و ویژه در سال 99 خبر داد.