خطوط لوله جریانی نفت‌ و گاز مارون ایمن‌سازی شد

مدیر عملیات شرکت بهره‌برداری نفت‌ و گاز مارون از اقدام‌های انجام شده در سه ماه نخست امسال به‌منظور ایمن‌سازی خطوط لوله جریانی این شرکت خبرداد.

به گزارش شانا به نقل از شرکت بهره‌برداری نفت‌ و گاز مارون، باقر قاسمی ضمن تاکید بر اتخاذ همه تدابیر لازم برای محافظت از محیط‌ زیست، راهبری بهینه فرآیند تولید را مستلزم ایمن بودن کامل تاسیسات فرآیندی و خطوط لوله جریانی تحت اختیار شرکت دانست.

وی با بیان اینکه ایمن‌سازی خطوط لوله یکی از مهم‌ترین اقدام‌های شرکت بهره‌برداری نفت‌ و گاز مارون برای رسیدن به ایمن‌ترین سطح عملیاتی است، به عملکرد این شرکت در سه ماه نخست امسال در حوزه مذکور اشاره کرد و افزود: خط ۲۰ اینچ گاز شرقی مارون در دو موضع و جمعا با تعویض ۳۸ متر لوله، خط ۲۰ اینچ گاز کمکی غرب در چهار موضع و جمعا با تعویض ۳۲۴ متر لوله، خط ۲۶ اینچ نفت کمکی در مقطع رودخانه کوپال با تعویض ۵۰۰ متر لوله و خط ۲۶ اینچ نفت کمکی در ۱۷ موضع تعمیر شد.

مدیر عملیات شرکت بهره‌برداری نفت‌ و گاز مارون اظهار کرد: ایمن‌سازی خط ۳۶ اینچ نفت کمکی از سوی طرح جامع و ایمن‌سازی خطوط ۳۲ و ۱۶ اینچ گاز ایستگاه تزریق گاز مارون در مقطع رودخانه رامشیر نیز در حال انجام است.

قاسمی عنوان کرد: خط ۱۲ اینچ گاز خروجی ایستگاه تقویت فشار گاز شماره ۵ مارون به طول ۲ هزار و ۵۰۰ متر بازرسی و ۱۶۰ متر آن تعویض شد و خط ۸ اینچ خروجی یکی از چاه‌های خامی نیز به طول ۲ هزار و ۳۷۰ متر ضخامت‌سنجی و ۵۰۰ متر آن تعویض شد.

وی به آمار کلی ضخامت‌سنجی و بازرسی فنی خطوط لوله و تاسیسات شرکت در سه ماه نخست امسال اشاره کرد و گفت: ۲۰ هزار و ۵۰۳ موضع ضخامت‌سنجی و ۲ هزار و ۱۱۸ و هزار و ۳۸۲ موضع نیز به ترتیب در بخش‌های بازرسی فنی و خوردگی فلزات بررسی و نظارت شد.

مدیر عملیات شرکت بهره‌برداری نفت‌ و گاز مارون ابراز امیدواری کرد که با پایش مداوم خط لوله و تاسیسات، ریسکی مجاوران تاسیسات نفتی، محیط زیست و دارایی‌های سازمان را تهدید نکند.

روسیه اروپا را بدون گاز نخواهد گذاشت

فراوانی گاز در شبه‌جزیره یامال روسیه با تولید بالغ بر ۳۶۰میلیارد مترمکعب در سال در برخی از معادن و افزایش تقاضا در اروپا نشان‌دهنده نیاز بالقوه به Nord Stream-۳ است.

ه گزارش خبرنگار گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، به نقل از وستنیک قفقاز، در شرایط سخت شبه‌جزیره یامال که در دورترین نقطه شمالی روسیه واقع شده است، در 500کیلومتری از نزدیکترین شهر، هزاران کارگر در لایه‌های منجمد دائمی اعماق زمین حفاری می‌کنند تا گاز طبیعی را استخراج کنند.

گاز از میدان بووانِنکوف در شبه‌جزیره یامال باید از طریق خط لوله گاز Nord Stream-2، در مسیر 1230کیلومتری به اروپا جریان یابد و روسیه و آلمان را از طریق اعماق دریای بالتیک به یکدیگر متصل کند. این پروژه موجب شکاف در اروپا و تهدید آمریکا به تحمیل تحریم‌هایی شده است.

روزنامه فایننشال تایمز در مقاله‌ای تحت عنوان: Russia defies pipeline threats over gas for Europe، نوشته است که مخالفان خط لوله گاز که باید در سال جاری شروع به کار کنند، ادعا می‌کنند که این پروژه اروپا را وابسته به گاز روسیه کرده و اوکراین را از میلیاردها دلار برای انتقال گاز از قلمروی آن محروم می‌کند.

علی‌رغم اینکه بیشترین بخش خط لوله در حال حاضر ساخته شده است، و نیمی از هزینه‌های 9.5 میلیارد یورو توسط شرکت‌های اروپایی تأمین شده است؛ ساخت‌وساز آن هنوز هم با فشار ناشی از امتناع دانمارک در صدور مجوز ساخت‌وساز در آب‌های منطقه‌ای آن مواجه است. کمیسیون اروپا نیز به‌نوبه خود کنترل را تقویت کرد.

با این حال، شرکت‌های شرکت‌کننده در پروژه یامال به‌رهبری “گازپروم” روشن ساختند که: بیش از آن حجم گاز کافی که نیاز است، به اروپا بدون توجه به موانع ایجادشده توسط بروکسل یا واشنگتن عرضه خواهد شد.

ایگور ملنیکوف، مدیرعامل شرکت “گازپروم دوبیچا نادیم”، از بخش‌ توسعه میدان بووانِنکوف ​در 2200کیلومتری شمال مسکو، گفت: “ما همچنان به تولید و عرضه گاز به سیستم گاز واحد روسیه ادامه خواهیم داد و سپس آن را توزیع خواهیم کرد”.

وی در رابطه با معدنی که توسعه آن هزینه‌های 500میلیارد روبلی برای گازپروم دارد، گفت: “ما در حال بررسی گزینه توقف تولید نیستیم”.

اولگ آندریف، معاون بخش معدن صنایع گازپروم، گفت اگر Nord Stream2 در ماه دسامبر آماده نباشد، این شرکت به‌دنبال برای مسیرهای دیگر عرضه خواهد بود، شاید حتی از طریق اوکراین. او گفت: “مشکل بستن شیر فلکه نیست”. در اصل، تقاضا برای گاز در اروپا وجود دارد و حجم تقاضا نیز بالا است، بنابراین گاز را می‌توان از طریق دیگر کانال‌ها صادر کرد.

شرکای اروپایی گازپروم برای پروژه Nord Stream2 ،Uniper و Wintershall آلمان، OMV اتریشی، Engie فرانسوی و Anglo-Dutch Shell هستند. حدود 670 شرکت از 25 کشور در ساخت این خط لوله مشارکت دارند.

گازپروم و آلمان، طرفدار اصلی پروژه در اتحادیه اروپا، استدلال می‌کنند که Nord Stream2 برای جبران کاهش صادرات گاز به اروپا مورد نیاز است. با توجه به پیش‌بینی‌های مؤسسه تحقیقات انرژی آکسفورد، در سال 2020 تقاضا برای گاز در اروپا به 564 میلیارد مترمکعب خواهد رسید و در سال 2030، 618 میلیارد مترمکعب خواهد بود.

روسیه، که یک‌سوم نیازهای اتحادیه اروپا را تأمین می‌کند، دارای ذخایر زیاد گاز است. به‌گفته ملنیکوف، انتظار می‌رود که در این سال تنها میدان بووانِنکوف 95 میلیارد مترمکعب گاز تولید کند که 9 درصد بیشتر نسبت به مدت مشابه سال قبل است، پیش از سال 2020 تولید را در سطح 115 میلیارد مترمکعب در سال تثبیت خواهد کرد.

ایالات متحده تهدید به اعمال تحریم‌ها علیه شرکت‌هایی که در این پروژه هستند، می‌کند. وزیر امور خارجه آمریکا در ماه می گفت: “روسیه می‌خواهد ساختن Nord Stream2 را به‌منظور استفاده از انرژی به‌عنوان یک قدرت نفوذ در اروپا انجام دهد و ما نباید اجازه دهیم که این کار را ادامه دهد”. با این حال، مسکو ادعا می‌کند که خصومت ایالات متحده ناشی از تمایل به آسیب رساندن به منافع کسب‌وکار روسیه و تحریک صادرات LNG آمریکا به اروپا می‌باشد.

ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در ماه جاری، اظهار داشت: “اگر این خط لوله منافعی در پی نداشت، ما حضور شرکای اروپایی خود را در ساخت آن مشاهده نمی‌کردیم؛ چه‌کسی آنها را مجبور به پیوستن به این پروژه کرد؟ آنها خود آمدند، چرا که علاقمند به اجرای این پروژه هستند. اما این مطابق با منطق و منافع کسانی نیست که در چارچوب مدل جهانی موجود عادت به انحصار و مسامحه دارند، با توجه به این واقعیت که دیگران باید به آنها صورت‌حساب پرداخت کنند، و به‌دلیل آنکه پروژه بی‌وقفه در حال کار است تلاش می‌کنند تا آن را مورد هجوم قرار دهند”.

مدیر پروژه “Nord Stream-2” هنینگ کوته در مصاحبه‌ای با Financial Times اظهار داشت که به‌دلیل خطر تحریم‌ها، هیچ پیمانکاری ریسک نمی‌کند. او گفت: “ما انتظار تحریم‌ها را نداشتیم”. خطر دیگر مربوط به مجوز مورد نیاز برای تکمیل ساخت‌وساز است. این پروژه تاکنون تأیید کلیدی از دانمارک دریافت نکرده است.

آژانس انرژی دانمارک، که باید به پرونده رسیدگی کند، اظهار داشت که “اکنون نمی‌تواند بگوید که چه‌زمانی مجوز صادر خواهد کرد”. میچ جینینگز، تحلیلگر مرکز اطلاعات و تحلیلی سُووا، می‌گوید که تأخیرهای بیشتر ممکن است منجر به ظهور خطرات قانونی شود.

وی گفت: “با توجه به تغییرات اخیر در دستور کار گاز اروپا، ما نمی‌توانیم محدودیت ظرفیت Nord Stream2 پس از راه‌اندازی را حذف کنیم”.

دستورالعمل گاز اتحادیه اروپا که انتظار می‌رود ماه آینده اجرا شود، تصریح می‌کند که حداقل 10 درصد از بخش آلمانی خط لوله باید برای اشخاص ثالث، همچنین برای ایجاد تعرفه‌ها و قوانین حاکمیت قابل دسترسی باشد.

دیمیتری خاندوگا، معاون بخش اقتصاد خارجی گازپروم، گفت که این شرکت هنوز نگران تأخیر در بخش دانمارک نیست، چرا که ممکن است کمتر از یک ماه طول بکشد تا خط لوله 140کیلومتری با سرعت 8 کیلومتر در روز ساخته شود.

اگر ساخت‌وساز Nord Stream2 در سال جاری تکمیل شود، خط لوله گاز می‌تواند برای حمل بخشی از گاز، که در حال حاضر در طول مسیر طولانی‌تر از طریق اوکراین حرکت می‌کند، از آن استفاده کند. قرارداد انتقال گاز از روسیه در تاریخ 31 دسامبر منقضی می‌شود و نیاز به تجدید دارد.

کوته معتقد است که اگر بخش بالتیک خط لوله به‌موقع به بهره‌برداری نرسد، اروپا ممکن است مجبور شود LNG بیشتری وارد کند. به‌گفته وی، بسته به قیمت LNG، هزینه آن 8 تا 24 میلیارد یورو بیشتر خواهد بود.

آنِت بِرهان بلیامار، مشاور مشاوره انرژی و خدمات آب و برق کمپانی مشاور Arthur D Little استکهلم، خاطرنشان کرد: Nord Stream2 از نقطه‌نظر بازار مهم است؛ زیرا که امکان دیگری را برای انتقال گاز روسیه به اروپا فراهم می‌کند، اگر آن را مسدود کنید، هزینه‌ها افزایش خواهد یافت.

علاوه بر این، فراوانی گاز در یامال با تولید بالغ بر 360 میلیارد مترمکعب در سال در برخی از معادن و افزایش تقاضا در اروپا نشان‌دهنده نیاز بالقوه به Nord Stream-3 است.

خاندوگا ذکر کرد: “گازپروم آماده توسعه زیرساخت‌ها در صورت نیاز و بیشتر از آن است، در شرایطی که، برخی از سیاستمداران اروپایی از این پروژه ناراضی هستند. اما من فکر می‌کنم که اگر نیاز به ساخت Nord Stream-3 ایجاد شود، گازپروم شرکای خود را برای ساخت آن پیدا خواهد کرد. ما قطعاً منابع را برای بهره‌برداری آن داریم”.

تهدید تجهیزات فرسوده نفتی و توانمندی ایران برای نوسازی

خشی از صنعت نفت ایران دارای تجهیزات قدیمی است و فرسودگی در بخشی از تأسیسات و تجهیزات آن، به‌ویژه در تأسیسات نفت و پتروشیمی در نقاط مختلف به تهدیدی تبدیل شده است. موضوعی که بارها وزیر نفت به آن اشاره داشته اما رئیس هیأت مدیره انجمن سازندگان تجهیزات صنعت نفت، برروی این موضوع مهر تایید نزده و بر این باور است که تنها در حوزه تکنولوژی با مشکلاتی مواجهیم.

به‌گزارش ایسنا، قدیمی بودن برخی تأسیسات و تجهیزات صنعت نفت شرایط را به‌گونه‌ای رقم زده که بیژن زنگنه چندی پیش در این باره اعلام کرد که همکاران ما با چنگ و دندان این تأسیسات را اداره می‌کنند.

بر اساس اعلام وزارت نفت، وی با بیان این‌که به‌زودی نامه‌ای به مقامات کشور یا رئیس جمهوری درباره تجاوز به حریم خطوط لوله خواهم نوشت، تصریح کرده است که تجاوزی که به حریم و بستر رودخانه‌ها شده است (هر چه در این زمینه سرو صدا شده کسی به آن توجهی نکرده است) به طریق بیش‌تری در خطوط لوله هم در حال تکرار است که فاجعه است.

او با اشاره به این‌که اهواز پر از خط لوله است و هیچ جایی مانند اهواز در خطر نیست و از فکر کردن به این موضوع شب‌ها خواب ندارم، یادآور شد: بارها در مجلس و از تریبون‌های مختلف اعلام کردم که تأسیسات صنعت نفت فرسوده است و همکاران ما در مناطق نفت‌خیز با چنگ و دندان آن را اداره می‌کنند.

ضرورت نوسازی و افزایش ظرفیت در خطوط لوله نفت ایران

هم‌چنین علیرضا صادق‌آبادی – معاون وزیر نفت و مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران – به‌تازگی بر ضرورت نوسازی و افزایش ظرفیت خطوط لوله انتقال نفت خام و فرآورده کشور تاکید کرد ه و گفته است: با توجه به نقش حیاتی خطوط لوله در انتقال انرژی و نیز عمر بالای خطوط، لازم است به نوسازی و ایجاد ظرفیت‌های جدید در این صنعت توجه جدی داشت.

وی با اشاره به این‌که هم‌اکنون پروژه‌های مهمی از جمله احداث خط لوله کنارگذر تهران و خط لوله رفسنجان – سیرجان در این زمینه در دست اجراست، افزود: لازم است نوسازی خطوط لوله و تجهیزات با انجام عملیات‌هایی نظیر پیگرانی، آزمایش خطوط، تعمیر و … نیز در دست اجرا قرار گیرد.

تنها در حوزه تکنولوژی با مشکل مواجهیم

این صحبت‌ها در حالی است که سیروش تالاری – رئیس هیأت مدیره انجمن سازندگان تجهیزات صنعت نفت – درباره صحبت‌های وزیر نفت مبنی بر فرسوده بودن این تجهیزات به ایسنا گفت: گمان من این است که گفته‌های جناب زنگنه در حوزه مسائل تکنولوژی و فرآیندی باشد و اینگونه نباشد که تجهیزات صنعت نفت فرسوده است، بلکه منظور صحبت‌های ایشان این بوده که با توجه به این‌که تکنولوژی ما به روز نیست و مربوط به ۵۰ سال پیش می‌شود، ضعف‌هایی را در این بخش داریم.

وی با بیان این‌که صحبت‌های وزیر نفت به این معنا نیست که قطعات و تجهیزاتی که در صنعت نفت داریم، قدیمی هستند و ما به فکر عوض کردن آن‌ها نیستیم، اظهار کرد: مگر می‌شود در صنعت نفت تجهیزات فرسوده باشد و فرآیند کار به این روال پیش برود. البته باید گفت که در پالایشگاه‌ها برخی تجهیزات وجود دارند که در صورت خراب شدن به راحتی امکان تعویض آنها وجود دارد.

بیش از ۷۰ درصد تجهیزات صنعت نفت در داخل کشور تولید می‌شود

رئیس هیأت مدیره انجمن سازندگان تجهیزات صنعت نفت با بیان این‌که بیش از ۷۰ درصد تجهیزات صنعت نفت در داخل کشور تولید می‌شود، گفت: اگر در بخشی نیز دچار مشکل شویم که در داخل کشور نیز تولید نشود، باز هم قابل حل است و می‌توان از طریقی این مشکل را برطرف کرد و این موضوع که گفته می‌شود در صنعت نفت تجهیزات فرسوده‌ای وجود دارد که نمی‌توانیم آن‌ها را تعویض و یا وارد کنیم، به همین دلیل باید با آن بخش از صنعت خداحافظی کرد، مورد تأیید نیست.

تالاری با اشاره به وضعیت خطوط انتقال نیز اظهار کرد: با توجه به این‌که خطوط انتقال به صورت ۲۴ ساعته پایش می‌شود، نمی‌توان گفت که در این بخش نیز مشکلاتی وجود دارد چرا که اگر فرآیند کار اینگونه نباشد با مشکلات بسیاری مواجه خواهیم شد؛ به همین دلیل خطوط انتقال نفت، فرآورده‌های نفتی و گاز در رو و زیر زمین، به طور ۲۴ ساعته مورد پایش قرار می‌گیرند و به محض این‌که در نقطه‌ای دچار مشکل شویم، در سریع‌ترین زمان برطرف می‌شود.

وی با اشاره به عمر تجهیزات صنعت نفت، گفت: در این حوزه بحث سال مطرح نیست و اینگونه نمی‌توان تصور کرد که در یک دوره پنج ساله یک فرآیند جدید پالایشی به وجود می‌آید و باید فرآیند قبلی را کنار گذاشت، چرا که اینها گاهی ۵۰ سال یا یک قرن طول می‌کشد تا یک فرآیند جایگزین فرآیند دیگر شود.

انجام عملیات اصلاحی روی خطوط لوله نفت شرکت کارون

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکزخوزستان، مدیر عملیات شرکت بهره برداری نفت و گاز کارون گفت: این عملیات اصلاحی درراستای ارتقای ضریب ایمنی و بهره وری بیشتر بر روی خطوط لوله و تاسیسات این شرکت انجام شد.
وحید زارع افزود: تعویض 60 متر از خط لوله گاز مصرفی ، نصب دو عدد شیر دروازه ای 6 اینچ روی خطوط گاز آسماری و بنگستان در واحد نمکزدایی شماره 2 ، همچنین انجام اصلاحیه خط 10 اینچ خروجی گاز ایستگاه تقویت فشار شماره 5 جهت اجرای توپکرانی و اتصال گاز خروجی این ایستگاه به خط 26 اینچ گاز مراحل اول از عمده اقداماتی است که توسط بخش تعمیرات خطوط لوله صورت گرفت.
وی همچنین دو شاخه لوله 18 اینچ گاز خروجی پالایشگاه شیرین سازی به کارخانه 800 و جابجایی شیر 30 اینچ ورودی مخزن نوسانگیر در واحد نمک زدایی شماره 3 شرکت نفت و گاز کارون را دو اقدام اصلاحی دیگر در راستای بهبود عملکردی فرایند تولید دانست و عنوان کرد: انجام این قبیل عملیات اصلاحی همواره کارآمد و مقرون به صرفه بوده و در پیشبرد اهداف تولیدی سازمان تاثیر قابل توجهی دارند.
شرکت بهره‌برداری نفت و گاز کارون با تامین 25 درصد نفت خام کل کشور بزرگترین شرکت بهره بردار تابعه مناطق نفتخیز جنوب است که مسئولیت راهبری و تولید صیانتی نفت، گاز و مایعات گازی را از میادین تحت سرپرستی برعهده ‌دارد .

ابلاغ بسته جدید چگونگی برگشت ارز حاصل از صادرات در سال ۱۳۹۸ از سوی وزارت صمت

نحوه بازگشت ارز حاصل از صادرات در سال1398
وزارت صنعت و معدن
جزییات بسته سیاستی نحوه برگشت ارز حاصل از صادرات در سال ۹۸

1⃣ پتروشیمی‌ها
روش بازگشت :
حداقل 60 درصد در سامانه نیما / 10 درصد بصورت اسکناس / مابقی بصورت واردات در مقابل صادرات

2⃣ سایر صادرکنندگان
روش بازگشت :
حداقل 50 درصد در سامانه نیما
20 درصد بصورت اسکناس
مابقی بصورت واردات در مقابل صادرات
? تعیین نحوه رفع تعهد ارز حاصل از صادرات سال 1397
? تعیین تکلیف صادرات ریالی و چگونگی رفع تعهد ارزی

منبع: مقررات گمرکی

مدیر پژوهش و فناوری شرکت ملی‌ گاز ایران خبرداد: ارائه 30 محصول فناورانه صنعت گاز تا پایان سال 98

مدیر پژوهش و فناوری شرکت ملی گاز ایران از ارائه 30 محصول فناورانه مورد نیاز صنعت گاز تا پایان سال 98 خبر داد و گفت: این محصولات در نتیجه همکاری با پارک‌های علم و فناوری تولید و در سطح صنعت به کار گرفته می‌شوند.

« بسیاری از نیازهایمان را از طریق شرکت‌های داخلی تامین می‌کنیم و بسیار خرسندیم که تامین نیازهای داخلی با رشد دانش و فناوری همراه بوده است. شرکت‌های ایرانی دیگر تنها نماینده کمپانی‌های خارجی نیستند بلکه خود را به دانش و فناوری روز مجهز کرده‌اند.»

این جملات بخشی از سخنان سعید پاک‌سرشت است. او که همه دوران کاری خود در صنعت نفت را به خدمت در بخش‌های پژوهشی اختصاص داده، اکنون نیز در سمت مدیر پژوهش و فناوری شرکت ملی گاز ایران فعالیت می‌کند. توجه به شرکت‌های ایرانی دانش‌بنیان، برقراری ارتباط با پارک‌های علم و فناوری، توسعه بهره‌مندی از توان سازندگان ایرانی و گسترش اقدامات پژوهشی از جمله دستاوردهای حوزه کاری اوست. برای آشنایی با دیدگاه‌های مدیریت پژوهش و فناوری شرکت ملی گاز ایران، بخش نخست گفت‌وگوی شانا با پاک‌سرشت را در ادامه بخوانید.

با توجه به شرایط کنونی کشور در زمینه تحریم‌ها، دیدگاه شما درباره توانمند بودن شرکت‌های ایرانی برای مقابله با تحریم‌ها و دستیابی به خودکفایی چیست؟

هنگامی که صحبت از پیشرفت و توسعه اقتصادی یک کشور می‌شود، سازندگان داخلی و تامین‌کنندگان تجهیزات و از آن مهم‌تر تامین‌کنندگان دانش فنی و فناوری نقش بسیار مهمی پیدا می‌کنند. لزومی هم ندارد که شرایط حتما شرایط تحریم باشد تا این اتفاق بیفتد زیرا وقتی به تجربه‌های موفق کشورهای پیشرفته نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که آنها نیز به صورت برنامه‌ریزی شده و با تدبیر و دانش به سمت تامین نیازهای فناورانه گام برداشته‌اند.

کشور ما نیز مدت‌هاست در این مسیر حرکت می‌کند یا حداقل سیاست‌هایی را تنظیم می‌کند که تامین‌کنندگان و سازندگان داخلی و نیز تامین‌کنندگان دانش و فناوری رشد پیدا کنند. اگر به چند سال گذشته برگردیم متوجه سیاست‌های رو به رشد در این عرصه می‌شویم.

منظور شما از سیاست‌های روبه رشد چیست؟

ما در چند سال گذشته به ویژه در سال‌های 92 و 93 از اقتصاد مقاومتی صحبت می‌کنیم و می‌گوییم که باید اقتصادمان را به گونه‌ای که عامل توسعه و دانش پایه در کشور باشد تعریف کنیم و بر این اساس، اصول کاری‌مان را تنظیم می‌کنیم. سپس مسیر حرکت به سوی حمایت از ساخت داخل می‌رود و پس از آن از رونق تولید، سخن به میان می‌آید. همه اینها مراحلی است که باید پشت سر هم به آن توجه کنیم تا رشد و توسعه اقتصادی در کشورمان شکل بگیرد.

به نظر من، نام‌گذاری هر سال از سوی مقام معظم رهبری کاملا هدفمند است و ما نتیجه این سیاستگذاری‌ها را در مقاطعی مانند دوران برگزاری نمایشگاه نفت مشاهده می‌کنیم. وقتی در شرایط خاص مثل شرایط تحریم قرار می‌گیریم اهمیت سیاست‌گذاری‌ها بیشتر از قبل می‌شود، همچنین شرکت‌های داخلی و دانش‌بنیان، حضور پررنگ‌تری می‌یابند. درست است که تحریم یک موضوع ناراحت کننده است اما نتایجی از آن حاصل شده که شاید ما را در مسیر رشد و توسعه بیشتر یاری دهد تا سریع‌تر به اهداف خود دست یابیم.

بنابراین اکنون تکیه شما برای تامین تجهیزات و اقلام مورد نیاز صنعت گاز تنها بر شرکت‌های داخلی است؟  آیا نبودن شرکت‌های خارجی نمی‌تواند آسیبی به رشد صنعت گاز وارد کند؟

باید بپذیریم تحریم‌ها مشکلاتی را به همراه دارد که برای امروز ما خیلی خوش‌آیند نیست ولی اگر در سطح کلان به این موضوع نگاه کنیم متوجه می‌شویم که تحریم‌ها به اصطلاح ما را آب‌دیده می‌کند زیرا افراد و جوامع در شرایط سخت می‌توانند خود را قدرتمند کنند تا به اهداف خود برسند. پس ضمن اینکه تحریم نتایج سختی را برای ما داشته اما عاملی بوده تا ما به رشدمان سرعت دهیم و از این بابت شاید به آن اهدافی که پیش‌بینی کرده‌ایم زودتر برسیم.

در نمایشگاه بین‌المللی نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی که امسال در تهران برگزار شد، شرکت‌های داخلی به خوبی توانستند جای خالی شرکت‌های خارجی را پر کنند. ما هم بسیاری از نیازهایمان را از طریق شرکت‌های داخلی تامین می‌کنیم و بسیار خرسندیم که تامین نیازهای داخلی با رشد دانش و فناوری همراه بوده است به این معنا که شرکت‌های داخلی تنها نماینده یک شرکت خارجی نیستند بلکه خود را با دانش تجهیز می‌کنند که این اتفاق مهمی است.

شرکت‌های داخلی اکنون هم در زمینه بهره‌برداری و مهندسی و هم در زمینه رشد دانش و فناوری به خوبی عمل کرده‌اند و با این روال با اطمینان می‌توانیم بگوییم که از نبود شرکت‌های خارجی نگرانی نداریم. هرآنچه نیاز داشته باشیم را با تکیه بر هوش، تخصص و تجربه جوانان و خردمندان کشور می‌سازیم و به کار می‌گیریم.

بنابراین پژوهش و فناوری در صنعت گاز باید به جایگاه ویژه‌ای رسیده باشد.

به طور قطع همینطور است. واقعیت این است که مجموعه فعالیت‌های حوزه دانش، پژوهش و فناوری همه نیازهای ما را در چرخه صنعت گاز پیش‌بینی کرده است. امید ما به اقتصاد دانش‌بنیان است و هنگامی که پیوسته از محصولات فناورانه صحبت می‌کنیم یعنی از نگاه ما پژوهش و فناوری حرف نخست را می‌زند زیرا رسالت پژوهش فراهم کردن دانش برای رونق علم و تولید و اقتصاد است.

اگر امروز بیش از چهار هزار شرکت دانش‌بنیان در کشور و تعداد بسیار زیادی شرکت دانش‌بنیان در صنعت نفت و پارک‌های علم و فناوری مستقر هستند نتیجه تدبیر، سیاست و حمایت شرکت‌های دولتی مانند شرکت ملی گاز ایران است.

از فن بازار تخصصی گاز چه خبر؟

در دنیای صنعتی ما هر روز با یک رویه جدید به سوی دانش و فناوری حرکت می‌کنیم. یک روز با واگذاری پروژه‌ها به شرکت‌های پژوهشی، روز دیگر با تشکیل شرکت‌های دانش‌بنیان و سوق دادن آنها به سمت تامین محصولات و نیازهای صنعت. فن‌بازار همانطور که از نامش پیداست به معنای ایجاد بازار فن یا فناوری است. فن‌بازار تخصصی گاز نیز بر همین اساس شکل گرفته است و امروز مسئولیت تشکیل اکوسیستم فناوری و نوآوری را دارد. اکوسیستم یعنی محیط کسب و کار که در آن، بازیگران مختلف بتوانند با یکدیگر به تعامل بپردازند.

ما در فن‌بازار تخصصی صنعت گاز،  بازیگران اصلی را ایجاد می‌کنیم و حوزه‌های مختلف را شکل می‌دهیم. در این فن‌بازار شرایط مختلف تجربه می‌شود. گاهی ممکن است عرضه‌کننده‌ای از توان مالی کافی برخوردار نباشد که این زمان سرمایه‌گذاران را به یاری می‌طلبیم. به این کار سرمایه‌گذاری خطرپذیر می‌گویند زیرا با ریسک همراه است. اما تلاش می‌کنیم تا حواسمان به همه جنبه‌های فن‌بازار تخصصی گاز باشد. نتیجه آن هم از زمان آغاز تا اکنون بسیار عالی بوده است.

در یک سال اخیر، تعداد زیادی از پژوهش‌ها به نتیجه رسیدند و برای صنعت گاز محصولاتی را به ارمغان آوردند که از آنها در پالایشگاه‌های گازی استفاده می‌کنیم. برای سال 98 نیز حدود 30 محصول فناورانه را در نظر گرفته‌ایم که نزدیک به 30 میلیارد تومان سرمایه نیاز دارند.

این میزان سرمایه را چطور هزینه می‌کنید؟

ما سرمایه را در اختیار شرکت‌های خصوصی یا دانش‌بنیان قرار می‌دهیم تا ایده‌ها و خلاقیت‌های تایید شده خود را به محصولات مورد نیاز صنعت گاز تبدیل کنند البته این کار در قبال قراردادهای پژوهشی برای تولید محصولات ایرانی انجام می‌شود زیرا ساخت و تحویل محصول ایرانی یکی از وظایف حوزه دانش و پژوهش است. بنابراین سرمایه یاد شده توسط شرکت‌های دانش‌بنیان که در پارک‌های علم و فناوری مستقر هستند جهت تولید محصولات مورد نیاز صنعت گاز استفاده می‌شود.

محل تامین منابع مالی از بودجه داخلی شرکت ملی گاز است؟

 بله. برای تامین این منابع از بودجه داخلی خود شرکت گاز استفاده می‌کنیم که به نوعی تضمین خرید است یعنی ما این بودجه را برای تامین نیازهای‌مان می‌پردازیم. مدل کسب و کار ما در شرکت ملی گاز ایران نیز به این صورت است که در زمان خرید محصولات تولیدی شرکت‌های دانش‌بنیان از آنها تخفیف می‌گیریم و مجموع تخفیف‌ها، محل بازگشت سرمایه به شرکت گاز است.

بخش عمده ارتباط شرکت ملی گاز ایران با کدام شرکت‌های پژوهشی یا دانش‌بنیان است؟

در سال 97، بخش عمده قراردادهای ما با دو مجموعه پارک‌های علم و فناوری خراسان و پردیس امضا شد. هر کدام از این پارک‌های علم و فناوری با بهره‌مندی از شرکت‌های دانش‌بنیان خود به تامین موارد مندرج در قراردادها با شرکت ملی گاز ایران پرداخته‌اند. ترجیح ما نیز این است که به طور مستقیم با پارک‌های علم و فناوری قرارداد داشته باشیم تا شرکت‌های دانش‌بنیان؛ زیرا خود این پارک‌ها می‌توانند بخشی از نیازهای شرکت‌های دانش‌بنیان را تامین کنند.

با دانشگاه‌ها چگونه ارتباط برقرار می‌کنید؟

موضوع ارتباط با دانشگاه‌ها به سطوح پایین‌تر از فناوری باز می‌گردد یعنی در بخش‌هایی که نیاز به توسعه فناوری وجود دارد. اکنون ارتباط ما با دانشگاه‌ها از طریق انستیتوهای تخصصی که در سال‌های 95‌ و 96 شکل گرفتند برقرار می‌شود. این انستیتوهای تخصصی شامل فرآورش گاز، ال‌ان‌جی، توربین و اندازه‌گیری هوشمند هستند که موضوعات اصلی و مهم شرکت ملی گاز ایران را با دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی در قالب قراردادها مطرح می‌کنند.

بنابراین اولویت نخست ما پارک‌های علم و فناوری، سپس شرکت‌های دانش‌بنیان و پس از آن، دانشگاه‌ها و مراکز علمی هستند. اما نکته مهم آنجاست که همه این مراکز در کنار هم به تامین نیاز صنایع مهم کشور مانند صنعت گاز می‌پردازند تا ما را خودکفا و تولیدمان را پررونق کنند.

معاون فرهنگی قوه قضائیه: قوانین ما به شدت ضد تولید هستند

معاون فرهنگی قوه قضائیه: قوانین ما به شدت ضد تولید هستند

معاون فرهنگی قوه قضائیه با بیان اینکه قوانین کشور به شدت ضد تولید هستند گفت که این قوانین نه تنها حمایتی از تولید کننده نمی‌کنند بلکه موانع فراوانی بر سر این کار مفید و قانونی ایجاد می‌کنند.

به گزارش ایسنا، حجت الاسلام والمسلمین هادی صادقی در نشست خبری اولین رزمایش شبکه علمی نخبگان حقوقی و قضائی کشور اظهار کرد: ما باید هر سال روی چند مسئله مهم کشور تمرکز کنیم و کار جدی‌تری روی آنها انجام دهیم. به عنوان مثال در سال‌های اخیر مسائل اقتصادی مسئله اول کشور شده، این در حالی است که قوانین ما به شدت ضد تولید هستند و نه تنها حامی تولید کننده نیستند بلکه موانع فراوانی بر سر راه این کار مفید و قانونی ایجاد می‌کنند. بنابراین در چنین شرایطی بازار دلالی از هر جهت به صرفه‌تر است و مزاحمت‌های کار تولید را ندارد.

معاون فرهنگی قوه قضائیه یادآور شد: قاعدتاً عقلانیت اقتصادی شما را دعوت به سرمایه گذاری در یک واحد تولیدی نمی‌کند. ما در کشور کمبود سرمایه نداریم بلکه کمبود مدیریت سرمایه داریم. نقدینگی در کشور ما روز به روز افزایش می‌یابد و طبیعتاً باید کاری کنیم که مسیر سرمایه گذاری هموار شود و سرمایه‌های سرگردان از بازار دلالی به سمت تولید بیایند. در این زمینه اولین مشکل مشکل قانونی است.

صادقی با بیان اینکه واگذاری‌ها و خصوصی‌سازی‌ها با صدها مانع و مشکل مواجه است، ادامه داد: علت اینکه واگذاری‌ها موفق نیست همین قوانین مزاحم است. البته نظارت بر واگذاری انجام می‌شود اما نظارت متعدد و کم خاصیت. در حالی که اگر دولت نظارت‌های پیشین را به نظارت پسین تبدیل کند راه بهتری است و اقدامات بعدی می‌تواند نظارت را مؤثر کند.

نایب رئیس کمیسیون حقوقی و قضایی خانه صنعت،‌ معدن و تجارت ایران:روند رسیدگی به مشکلات اداری واحدهای تولیدی کوتاه می‌شود

پیمان پورنصیری در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در رشت اظهار داشت: تشکیل یک سامانه سیستمیک بین دستگاه‌های اجرایی با هدف کوتاه کردن روند رسیدگی به مشکلات واحدهای تولیدی در دستگاه‌های دولتی در دستور کار کمیسیون حقوقی و قضایی خانه صنعت،‌ معدن و تجارت ایران قرار گرفته است.

نایب رئیس کمیسیون حقوقی و قضایی خانه صنعت،‌ معدن و تجارت ایران عنوان کرد: در حال حاضر چیزی حدود ۸۶ هزار واحد تولیدی در سراسر کشور مشغول فعالیت هستند و بسیاری از این واحدها با موانع و مشکلاتی در بخش‌های قضایی و حقوقی به ویژه در حوزه تفسیر به رأی مواجه هستند.

نایب رئیس شورای راهبردی مشارکت‌های مدنی و مردمی معاونت پیشگیری از جرم قوه قضائیه تصریح کرد: هر کدام از دستگاه‌های دولتی به علت تفسیر به رأی‌های متفاوت در پاره‌ای از مواقع نه‌تنها به روند حل مشکل واحدهای تولیدی کمکی نمی‌کنند بلکه باعث طولانی شدن روند رسیدگی می‌شوند.

پورنصیری به احصاء مشکلات و موانع عدیده واحدهای تولیدی در شورای راهبردی معاونت پیشگیری از جرم قوه قضائیه با هدف بررسی و رفع آن‌ها اشاره کرد و افزود: قصد داریم با همکاری اداره کل مشورتی قوه قضائیه بستری را فراهم کنیم تا قضات و دستگاه‌ها آراء را به شکل‌های دیگری تفسیر به رأی نکنند.

وی کوتاه شدن بروکراسی‌های اداری را از دیگر اهداف و اقدامات در دست انجام کمیسیون حقوقی و قضایی خانه صنعت،‌ معدن و تجارت ایران اعلام کرد و ابراز داشت: تعامل دستگاه‌های اجرایی در قالب یک سامانه مشترک می‌تواند زمینه حل سریع‌تر مشکلات واحدهای تولیدی و صنعتی را فراهم سازد.

نایب رئیس کمیسیون حقوقی و قضایی خانه صنعت،‌ معدن و تجارت ایران اخذ مجوزات لازم و یا حل سریع موانعی که بر سر راه واحدهای تولیدی قرار دارند را از مزایای این اقدام خواند و گفت: رسیدگی به موانعی که واحدهای تولیدی با آن مواجه هستند می‌تواند در رونق بیشتر کسب و کار آنان مؤثر واقع شود.

رییس خانه صنعت، معدن و تجارت ایران ؛ نوسان نرخ ارز بزرگ‌ترین چالش بخش صنعت/ نقدینگی سرگردان بلای جان اقتصاد ایران شده است

سید عبدالوهاب سهل آبادی در گفت‌و گو با خبرنگار اقتصاد آنلاین با تاکید بر ایجاد ثبات در شرایط اقتصادی، درباره آثار نوسان نرخ ارز بیان کرد: عدم تنظیم شرایط واحدهای تولیدی با وضعیت فعلی، عدم اطمینان سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی و دلسردی تجار و صاحبان صنایع و نیز نبود قیمت واحد برای کالاهای صادراتی از عمده‌ترین مشکلاتی است که در پی نوسانات نرخ ارز به وجود آمده.

رییس خانه صنعت و مدن ایران همچنین به مشکلات صنعت خودرو به عنوان یکی از صنایع بزرگ ایران نیز اشاره کرد و گفت: صنعت خودرو به عنوان یکی از صنایع بزرگ ایران با مشکلات عدیده‌ای دست‌و پنجه نرم می‌کند، اما مهم‌ترین چالش آن عدم توانایی رقابت با خودروهای خارجی به دلیل استقامت در به کارگیری پلتفرم‌های قدیمی است.

او در ادامه نقدینگی را بلای جان اقتصاد ایران دانست و خاطرنشان کرد: یکی دیگر از مشکلات فعلی کشور که لطمه بزرگی به مشاغل و صنایع زده،سیل عظیم نقدینگی است که منشا تمام سفطه‌بازی‌ها، دلالی‌ها و بی‌ثباتی قیمت‌ها شده است.

سهل‌ آبادی با گلایه از برخی صادرکنندگان در خصوص عدم بازگرداندن ارز صادراتی گفت: عدم بازگشت ارز صادراتی به کشور نیز در سایه همین سفطه‌بازی رشد پیدا کرده است، نباید کالایی از دل همین کشور صادر شود اما ارز آن به چرخه اقتصادی بازنگردد.

رییس خانه صنعت و معدن ایران افزود: خوشبختانه در سال جاری با کمک‌ها و پیگیری‌های بانک مرکزی این معضل تا حدودی برطرف شده است اما خود تجار باید دلسوزانه در این راستا عمل کنند.

او همچنین دهم تیرماه روز صنعت و معدن را روز تجلی قدرت کشور در سطح بین‌المللی دانست و گفت: صنعتگران، معدنکاران و تولیدکنندگان در شرایط فعلی فشار بسیاری را تحمل می‌کنند و این روز نمادین برای تقدیر از زحمت‌کشان این حوزه است.

الگوی راهبردی کشورها در حمایت از تولید چیست؟ حمایت آلمان از صنایع راهبردی با ۳ اقدام عملیاتی

دولت آلمان به منظور بهبود عملکرد صنایع راهبردی اقداماتی نظیر حمایت از تشکیل بنگاه‌های بزرگ، در نظر گرفتن بیمه صادراتی برای شرکت‌های صنعتی و ایجاد محدودیت برای سرمایه‌گذاری خارجی در صنایع راهبردی را در دستور کار قرار داده است.

به گزارش مقاومتی نیوز حمایت از صنایع راهبردی، در دستور کار بسیاری از کشورهای موفق صنعتی قرار گرفته است. چرا که حمایت از این صنایع به طور مستقیم و غیر مستقیم اثرگذاری قابل توجهی در تقویت تولیدات داخلی دارند.

حمایت از تولید داخلی نیز مزایایی همچون «ایجاد اقتصاد مقاوم چرخه ای»، «افزایش اشتغال و کاهش بیکاری»، «کاهش فعالیت بازارهای موازی»، «افزایش قدرت ارز ملی»، «کاهش هزینه تولید واحد و بهره گیری از اقتصاد مقیاس» و «ثبات قیمت» را به همراه دارد.

حمایت آلمان از صنایع راهبردی با ۳ اقدام عملیاتی

دولت آلمان به منظور توسعه صنایع راهبردی اقداماتی نظیر حمایت از تشکیل بنگاه های بزرگ، در نظر گرفتن بیمه صادراتی در صنایع راهبردی و ایجاد محدودیت برای سرمایه گذاری خارجی در این صنایع را در دستور کار خود قرار داده است.

حمایت از تشکیل بنگاه های بزرگ با هدف بهره گیری از اقتصاد مقیاس

یکی از سیاست های دولت آلمان که در حمایت از لوکوموتیوهای اقتصادی و بخش های با تقاضا و عرضه بالا صورت می گیرد، این است که دولت این کشور کسب و کارهای بزرگ آلمانی را به تشکیل شرکت های بزرگ تشویق می کند.

در واقع دولت از کارتل‌ها حمایت کرده و سود ثابتی را برایشان تضمین می کند. درمقابل همکاری نزدیکی میان این سازمان‌های بزرگ کسب و کار با دولت شکل می‌گیرد که به آنها امکان می‌دهد به شرط حرکت در چارچوب اهداف سیاسی و نظامی دولت، از منافعی بزرگ بهره‌مند شوند.

شرکت های بزرگ زمینه توسعه اقتصادی کشورها و به حرکت درآوردن شرکت های کوچک و متوسط هستند و دولت ها با حمایت از تشکیل چنین شرکت هایی و اعطای بازار به آنها، رشد و توسعه اقتصادی را جهت دهی می کنند. در واقع رمز جهش صادرات آلمان، اعمال این سیاست صنعتی بوده است.

حمایت از صنایع راهبردی با بیمه صادراتی

دولت آلمان به منظور حمایت از صنایع راهبردی، بانک های این کشور را ملزم کرده است تا در قالب برنامه ای هوشمندانه از برندهای بومی پشتیبانی مالی نمایند. همچنین مطابق برنامه ریزی های انجام شده، این بانک ها ملزم شده اند تا با بیمه صادراتی از صنایع داخلی نوظهور حمایت نمایند.

ایجاد محدودیت برای سرمایه گذاری خارجی در صنایع راهبردی

از طرفی دولت آلمان به دنبال وضع قوانینی است تا سهم تملک شرکت هایی که عضو اتحادیه اروپا نیستند را در زیرساخت های این کشور کاهش دهد. قوانین جدید به دولت امکان بررسی دقیق تر معاملات شرکت های خارجی در بخش های مختلف صنایع دفاعی، صنایع مخابرات و دیگر زیرساخت های مهم را می دهد. هم اکنون سهم تملک این شرکت ها در صنایع راهبردی حدود ۲۵ درصد است و بر اساس تصمیمات گرفته شده بایستی این سهم تملک به ۱۵ درصد کاهش یابد.

آنطور که مقامات آلمانی می گویند سرمایه گذاری در صنایع راهبردی (صنایع آب، برق، گاز و مخابرات) و بیشینه تملک در این صنایع بایستی توسط شرکت های داخلی و یا شرکت های عضو اتحادیه اروپا صورت گیرد.

ایجاد محدودیت برای شرکت‌های چینی

لازم به ذکر است در سال های اخیر کشورهای عضو اتحادیه اروپا، نگرانی خود را در خصوص افزایش تملک شرکت های چینی در صنایع راهبردی آلمان اعلام کرده اند و معتقدند چینی ها دارای سهم تملک بالایی در صنایع با فناوری بالا، فرودگاه ها و بندرهای اقتصادی این کشور هستند. افزایش مالکیت شرکت های چینی در صنایع راهبردی موجب شده تا کشورهای مختلف به آلمان در خصوص از دست دادن دانش فنی در این صنایع و در اختیار قرار دادن آن به کشوری رقیب، تذکر بدهند.

به عنوان نمونه بنگاه های بزرگ چینی در صنایع مهمی همچون رباتیک گوی سبقت را از شرکت های آلمانی ربوده اند و هم اکنون به عنوان یکی از بزرگترین تأمین کنندگان صنعت رباتیک در آلمان شناخته می شوند.

در اواسط سال ۲۰۱۷ میلادی، دولت آلمان قوانینی را وضع کرد تا به وسیله آن زمان بررسی های لازم برای اعطاء مجوز خرید شرکت های داخلی به سرمایه گذاران خارجی غیر اروپایی را از دو ماه به چهار ماه افزایش دهد. در واقع دولت آلمان با این اقدامات به دنبال این است تا فرآیند اعطای مجوز به شرکت های خارجی بالاخص شرکت های چینی را  با دقت بیشتری بررسی نماید.